باشد و او را براى انجام فرمان خدا غسل دهد، نه براى اجرت.

(مسأله 360) اگر ميّتى را براى اجرت و يا به خاطر قيمت تعيين شده غسل دهد، كافى نيست.

(مسأله 361) بنابر احتياط واجب بايد غسل دهنده براى اين كار اجرت نگيرد، اگر چه انگيزه او براى اين كار دريافت اجرت نباشد.

(مسأله 362) اگر بخواهند به غسل دهنده چيزى بدهند بايد به عنوان هديه باشد و بر اساس شرط و قرارداد قبلى نباشد.

(مسأله 363) اگر براى غسل ميّت سِدر، كافور يا هيچكدام پيدا نشود، بايد به جاى آن با آب خالص غسل بدهند و چنين نيّت كنند: غسل ميدهم با آب خالص، به جاى سدر يا كافور، قربةً الى الله بنابر احتياط واجب.

(مسأله 364) در غسل با آب سِدر، بايد به مقدارى سِدر با آب مخلوط شود كه تنظيف بدن با آب سِدر تحقق پيدا كند. ظاهر اين است كه اين معنى هنگامى محقّق ميشود كه آب از اطلاق خارج گردد.

(مسأله 365) در غسل با آب كافور نيز بايد به مقدارى كافور با آب مخلوط گردد، كه عرفاً خوشبو كردن بدن با كافور صدق كند.

(مسأله 366) اگر آب كم باشد و براى سه بار غسل دادن كفايت نكند، بايد غسل با آب خالص را برگزيند.

(مسأله 367) اگر آب موجود براى دو غسل كفايت كند، يكى از دو غسل (سِدر يا كافور) را انتخاب ميكند، سپس با آب خالص غسل ميدهد، و يك تيمّم نيز- بنابر احتياط واجب- به آن ضميمه ميكند.

(مسأله 368) اگر به جهت نبودن آب، يا ترس از متلاشى شدن بدن ميّت- در مثل سوختگى- غسل دادن آن ميسّر نباشد، بايد ميّت را تيمّم دهد. و