بعد معلوم شود به وسيله پرش و امثال آن ازاله بكارت شده، حق فسخ ندارد و بنابر احتياط واجب چيزى از مهريهاش نيز كم نمى شود.

(مسأله 3049) به جز ازاله بكارت، در عيبهاى ديگر از مهريّه كاسته نمى شود.

(مسأله 3050) اگر يكى از زن و شوهر به بيمارى واگير مبتلا شود، طرف مقابل حق خيار فسخ ندارد، خواه پيش از عروسى باشد يا بعد از آن، فقط ميتواند به مقدارى كه از سرايت كردن آن در امان باشد، از همسرش دورى گزيند.

(مسأله 3051) در صورت ابتلاى شوهر به بيمارى واگير، اگر زن براى مصونيّت از سرايت كردن آن، از او دورى گزيند، نفقهاش ساقط نمى شود. و در صورت ابتلاى زن و دورى جستن شوهر، براى حفظ حقوق زوجيّت طلاق دادن بر شوهر واجب نمى شود.

(مسأله 3052) در فرض ياد شده، اگر مرد نمى تواند حقوق همسرش را رعايت كند و زن به ضرر و زيان ميافتد، بنابر احتياط واجب بايد او را طلاق دهد.

(مسأله 3053) اگر اين بيمارى واگير قبل از عقد بوده و طرف مقابل با داشتن آگاهى از آن اقدام به ازدواج نموده، در اينجا بايد حقوق همسرش را ادا كند، اگرچه موجب ضرر و زيان باشد، مگر اينكه ضرر شديد و خطر جدّى باشد، به طورى كه اقدام به آن شرعاً مجاز نباشد. در اين صورت بايد براى حفظ جان خويش دورى برگزيند.

(مسأله 3054) ازدواج با زن بيمار مانعى ندارد و حتى اگر هرگز نزديكى حاصل نشود، عقد صحيح است و آثار زوجيّت بر آن مترتّب مى‌