مستمندان داده شود، و ثلث او 500 دينار باشد، به مقدار موجود بسنده ميشود.

2) اگر مورد وصيّت قابل تقسيم نباشد، مثل اينكه وصيّت كند كه از سوى او حج آورده شود و مال به آن كفايت نكند، حتّى به حج ميقاتى، در اين صورت آن را در راههاى خير صرف ميكنند.

(مسأله 2832) در مسأله ياد شده فرق نمى كند كه از اوّل كم بوده باشد، يا بعداً در اثر تلف شدن، يا مزاحمت با ديگر وصيّتها كاهش پيدا كند.

(مسأله 2833) اگر وصيّت كند كه ثلث او را در كار نامشروع صرف كنند وصيّتش نافذ نيست، ولى از ريشه باطل نمى شود كه مال به ورثه تعلّق پيدا كند، بلكه بايد وصى، يا هر كس كه تنفيذ وصايا را بر عهده گرفته، آنها را در راه خير هزينه كند.