(مسأله 2720) هر نوع احسان و كمك مالى در پاداش و استحباب به صدقه ملحق ميشود، از قبيل: برى‌ء الذمّه ساختن بدهكار، عاريه دادن كالا، بذل طعام و لباس و امثال آنها، اگرچه به صورت تمليك نباشد. و در اين صورت به ايجاب و قبول نياز نيست، بلكه از ايقاعات ميباشد. و حكم هبه بر اينها جارى نمى شود، بلكه ملحق به صدقه ميباشند.

(مسأله 2721) هر نوع خدمت به خلق در حكم صدقه است اگرچه مالى نباشد، چنانكه در حديث آمده است:

1) هر كار نيكى صدقه است.

2) دور كردن موجبات آزار و اذيّت از راه صدقه است.

3) انجام دادن نيكوكارى ها از مرگ پليد و شكست ذلّت بار جلوگيرى ميكند.

(مسأله 2722) در صدقه قصد قربت شرط است، در غير اين صورت آثار صدقه بر آن مترتّب نمى شود، بلكه حكم هبه را پيدا ميكند.

(مسأله 2723) صدقه سيّد بر سيّد حلال است، چه صدقه واجبه باشد، يا صدقه مستحبى، حتى زكات واجب. ولى زكات غير سيّد بر سيّد جايز نيست.

(مسأله 2724) غير از زكات ديگر صدقات غير سيّد بر سيّد مانعى ندارد، حتّى صدقات واجب، مانند كفّارات حج، روزه، عهد، نذر، قسم و غيره.

(مسأله 2725) صدقات مستحبى را غير سيّد ميتواند به سيّد بدهد، مگر پولهاى ناچيزى كه به عنوان بلا گردان به فقرا ميدهند، كه پذيرش آن براى سادات خالى از اشكال نيست، زيرا كه در آن نوعى ذلّت و خوارى هست.

(مسأله 2726) كسى كه ميخواهد صدقه به سيّد بدهد، اولى اين است كه آن را به نيّت بخشش و هبه به او بدهد، تا از طرفى او را محروم نكرده باشد و از طرفى او را تحقير نكرده باشد.