در مورد اولياء

(مسأله 2511) پدر و نياى پدرى هر چه بالاتر برود، بر كودك ولايت دارند، در مورد مال و جانش، جز در مورد طلاق و برخى از مسائل ازدواج، كه در جاى خود بيان خواهد شد.

(مسأله 2512) براى اعمال ولايت پدر و جدّ، وجود مصلحت شرط نيست، بلكه همين مقدار كه مفسده نداشته باشد و تضييع حق كودك به شمار نيايد كافى است.

(مسأله 2513) پدر و جدّ پدرى ميتوانند مال كودك را به قيمت روز بفروشند، مگر اينكه از نظر عرفى سهلانگارى به شمار آيد، به جهت اينكه به قيمت بالاتر بدون هيچ مشكلى، امكان فروش باشد.

(مسأله 2514) اگر پدر يا جدّ پدرى بخواهند حق كودك را اعمال و يا اسقاط كنند، علاوه بر شرط ياد شده، بنابر احتياط واجب، لازم است كه عرفاً مورد نياز باشد، به اين معنى كه اقدام نكردن به آن، كودك را در معرض مشكل قرار دادن، و يا مصلحت مهمّى را از او تفويت كردن به شمار آيد.

(مسأله 2515) پدر ميتواند براى كودكان خود براى پس از مرگش سرپرست و قيّم تعيين كند، به شرط اينكه با ولايت جدّ تزاحم پيدا نكند.