2) منظور اين باشد كه علاوه بر معناى ياد شده، حتماً بايد اين مضاربه تا تاريخ ياد شده ادامه پيدا كند، اين شرط نيز مانعى ندارد و در اين صورت مضاربه تا تاريخ تعيين شده به صورت عقد لازم در ميآيد و هيچكدام از طرفين به تنهايى نمى تواند آن را فسخ نمايد.

(مسأله 2173) در صورت دوّم، با مرگ مالك و يا حدوث عارضهاى چون ديوانگى مضاربه پيش از تاريخ ياد شده باطل نمى شود، ولى با مرگ كارگزار و يا حدوث عارضهاى كه از ادامه تجارت ناتوان شود، مضاربه باطل ميشود.

(مسأله 2174) اگر مالك در مضاربه شرط كند كه كارگزار كالاى خاصى را خريدارى كند، يا در زمان خاص، مكان خاص و يا به قيمت تعيين شدهاى معاملاتش را انجام دهد، بايد كار گزار بر طبق آن شرط رفتار نمايد.

(مسأله 2175) اگر كارگزار بر خلاف شرايط تعيين شده رفتار كند، ضامن سرمايه است، ولى معاملهاى كه انجام داده درست است و سود حاصله بر طبق قرارداد تعيين شده تقسيم ميشود.

(مسأله 2176) اگر در عقد مضاربه شرايط ويژهاى تعيين نشده باشد، مقتضاى اطلاق مضاربه آنست كه كارگزار بر طبق تشخيص خود در آن مال تصرّف ميكند، در مورد اينكه آيا مسافرت برود يا نه؟ نسيه معامله بكند يا نه؟ چگونه از مال محافظت كند؟ و چگونه از آن بهره بردارى نمايد؟ آزاد است.

(مسأله 2177) كارگزار در مضاربه بايد تلاش كند تا نزديك ترين راه را براى حفظ سرمايه و بهره بردارى از آن، به صورت متعارف جستجو كند،