جبران كند و در مورد آينده تصميم قطعى بگيرد كه هرگز دورِ گناه نگردد، تا به اين وسيله «توبه نَصوح» در حق او محقّق شود، كه در قرآن و احاديث تأكيد فراوان بر آن شده است.

اگر باز هم نفس بر او چيره شود و شيطان در دلش رخنه كند و گناه را در برابر ديدگانش جلوه دهد و يكبار ديگر مرتكب گناه شود، بايد هر چه زودتر توبه كند و توبهاش را استوار سازد، تا در اثر تكرار گناه راه توبه به رويش بسته نشود و اين درِ رحمت همواره به رويش گشاده بماند. خداوند بندهاى را دوست دارد كه گناهان او را از توبه باز ندارد.

انسان هر قدر گناهش بزرگ باشد، بايد از رحمت پروردگار مأيوس نشود، كه آن خود يكى از گناهان كبيره ميباشد، و آن يكى از دامهاى بزرگ شيطان است، كه آن را فرا روى بندگان نهاده و به اين وسيله انسانها را به ذلّت و هلاك ميكشد.

از خداوند منّان ميخواهيم كه ما را از حيله هاى شيطان دور بگرداند و از اشتباه در گفتار و كردار باز دارد، حسن عاقبت به ما كرامت فرمايد، پايان عمر ما را با توبه و مغفرت و سعادت مقرون نمايد. كه او ولى مؤمنان و مهربانترين مهربانان است. او ما را بس است و بهترين وكيل ميباشد.