مدفوع، از مخرج بيرون آيد، وضو را باطل نمى كند.

(مسأله 85) اگر انسان شك كند آيا چيزى كه وضو را باطل ميكند، از او سر زده يا نه؟ بنا ميگذارد كه سر نزده است.

(مسأله 86) اگر انسان ميداند چيزى از يكى از دو مجراى او بيرون آمده، ولى نميداند آيا چيزى بوده كه وضو را باطل كند يا نه؟ بنا را بر اين ميگذارد كه باطل كننده وضو از او بيرون نيامده است، مگر اين كه رطوبتى از او بيرون آيد و استبرا نكرده باشد.

(مسأله 87) وضو عبارت است از: شستن صورت و دستها و مسح سر و پاها.

(مسأله 88) اندازه صورت از نظر طول، از رستنگاه موى سر تا آخر چانه است و از نظر پهنا به مقدارى است كه بين انگشت شست و وسط جاى بگيرد.

(مسأله 89) بنابر احتياط واجب در وضو لازم است كمى بيشتر از مقدار ياد شده شسته شود، تا به شسته شدن مقدار واجب اطمينان حاصل شود.

(مسأله 90) شستن صورت و دستها بايد از بالا به پايين باشد و جز آن كفايت نمى كند.

(مسأله 91) شستن دستها بايد از آرنج آغاز و به سر انگشتها ختم شود. و بايد آرنج نيز كه محلّ اجتماع دو استخوان ساعد و بازوست، شسته شود.

(مسأله 92) اگر دست كسى بريده شده، ولى قسمتى از اعضاى وضو باقى مانده، بايد آن قسمت باقيمانده شسته شود.

(مسأله 93) كسى كه دستش از بالاى آرنج قطع شده، اگر چه باقيمانده از اعضاى وضو نيست ولى بنابر احتياط واجب آن را بشويد. ولى اگر از