مسافر نمازش را شكسته بخواند، اگر پس از خروج وقت يادش بيايد نمازى كه خوانده صحيح است و قضا ندارد، ولى اگر در داخل وقت يادش بيايد بايد اعاده كند، و اگر اعاده نكند بايد قضاى آن را به جا آورد.

4) نمازش را به نيّت دو ركعتى شروع كند و اشتباهاً چهار ركعت بخواند، در اين صورت بنابر احتياط واجب بايد آن را اعاده كند و اگر وقت گذشته قضا نمايد.

(مسأله 1257) مسافرى كه قصد اقامه كرده و يا كثيرالسّفر ميباشد و وظيفهاش اين است كه نمازش را تمام بخواند، اگر شكسته بخواند نمازش باطل است و بايد آن را اعاده و يا قضا نمايد، مگر در يك صورت كه شخص جاهل به مسأله باشد- يعنى نمى دانست اگر كسى قصد ده روز كند بايد نمازش را تمام بخواند- و نمازش را شكسته خوانده، صحيح است.

(مسأله 1258) ميزان در لزوم تمام يا شكسته، وقت اداى نماز است، نه هنگام دخول وقت، پس اگر انسان در اوّل وقت در وطن بوده و نماز نخوانده، و اينك موقع اداى نماز در سفر است بايد نماز را شكسته بخواند و اگر در اوّل وقت در سفر بوده و نماز نخوانده، و اينك وارد شهر و ديار خود شده، بايد نمازش را تمام بخواند.

(مسأله 1259) كسى كه نمازش در وطن قضا شده، بايد آن را به صورت تمام قضا كند، اگر چه در مسافرت باشد، و كسى كه نمازش در سفر قضا شده، بايد آن را شكسته قضا كند، اگر چه در وطن باشد.

(مسأله 1260) كسى كه اوّل وقت در وطن بوده، بعداً مسافرت كرد و نمازش قضا شد، بايد آن را شكسته قضا كند و كسى كه در اوّل وقت مسافر بود و در آخر وقت در وطن بود و نمازش قضا شد، بايد آن را به‌