انگشتان دست و سينه پاها را بر زمين بگذارد، تا امام از تشهّد و يا سلام بپردازد.

(مسأله 1114) كسى كه در ركعت دوّم به نماز جماعت پيوسته در قنوت با امام همراهى ميكند، اگر چه ركعت اوّل او ميباشد و ميتواند در ركعت دوّم خودش نيز قنوت ديگرى به رجاء مطلوبيت بگيرد و بنابر احتياط واجب جزم به مشروعيّت آن نداشته باشد.

(مسأله 1115) مأموم در نماز جماعت هر كجا وظيفهاش خواندن حمد و سوره و تسبيحات اربعه باشد و يا آنها را به عنوان مستحبّى بخواند، بايد آهسته بخواند.

(مسأله 1116) مأموم هرگز نبايد در افعال بر امام پيشى بگيرد و نبايد به قدرى عقب بماند كه عرفاً متابعت حساب نشود، و ميتواند همزمان با او افعال را انجام بدهد، اگر چه بهتر آن است كه اندكى بعد از او انجام دهد.

(مسأله 1117) در تكبيرة الاحرام حتماً بايد مأموم بر امام پيشى نگيرد و حتماً بايد همزمان با او نگويد، بلكه بايد صبر كند تا امام تكبيرة الاحرام را بگويد و از آن فارغ شود، سپس مأموم به آن شروع كند.

(مسأله 1118) به جز تكبيرة الاحرام در ديگر اقوال نماز، از حمد و سوره و تسبيحات اربعه و اذكار، پيروى از امام واجب نيست، بلكه ميتواند از امام پيشى بگيرد و يا همزمان با او بگويد.

(مسأله 1119) اگر مأموم در تكبيرة الاحرام از امام تبعيت نكند، نمازش به عنوان فرادى صحيح است ولى جماعتش منعقد نمى شود، ولى اگر در غير آن تبعيّت نكند نماز و جماعتش صحيح است، فقط مرتكب گناه شده است.

(مسأله 1120) اگر كسى در ركوع و يا در سجده و يا در برخاستن از آنها سهواً از امام پيشى بگيرد، بايد برگردد و به امام ملحق شود و اگر اين‌