شيعيان و ديگران آمده است، كه آن حضرت بدون هيچ جهت ديگرى از باران و غيره آنها را جمع كرده است‌[8].

(مسأله 662) بايد نماز ظهر مقدّم بر نماز عصر شود و اگر كسى نماز عصر را عمداً بر ظهر مقدّم كند، نمازش باطل است.

(مسأله 663) كسى كه از روى فراموشى نماز عصر را شروع كند و در اثناى نمازش به يادش آيد كه ظهر را نخوانده، بايد نيّتش را به ظهر برگرداند و آن را به عنوان نماز ظهر به پايان برساند، سپس نماز عصر را بخواند.

(مسأله 664) اگر پس از فراغت از نماز عصر يادش بيايد كه نماز ظهر را نخوانده، بنابر احتياط واجب بايد آنرا نماز ظهر حساب كند و يك نماز چهار ركعتى به نيّت مافيالذّمّه (يعنى آنچه در واقع بر عهده او هست از ظهر يا عصر) بخواند.

(مسأله 665) بايد نماز مغرب را پيش از نماز عشا خواند، و اگر كسى عمداً نماز عشا را جلو بيندازد نمازش باطل است.

(مسأله 666) كسى كه از روى فراموشى وارد نماز عشا شده، اگر پيش از برخاستن به ركعت چهارم به يادش آيد، نيّتش را به نماز مغرب برمى گرداند و آن را سه ركعتى تمام ميكند، سپس نماز عشا را ميخواند. و اگر در ركعت چهارم به يادش آيد نمازش باطل است.

(مسأله 667) اگر پس از فراغت از نماز عشا يادش بيايد كه نماز مغرب را نخوانده، نمازش صحيح است و بايد نماز مغرب را بخواند.

[8] ( 1) براى دسترسى به منابع آن از صحاح ستّ و ديگر كتب عامّه به كتاب:« مسائل فقهيّه» از آيه الله شرف الدّين( قدس سره) از انتشارات دفتر آيةالله حكيم دام ظله« دمشق، سوريّه» ص 7- 22 مراجعه فرماييد.« مترجم».