نام کتاب : بيان در علوم و مسائل كلى قرآن (فارسي) نویسنده : الخوئي، السيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 677
پايان
سوره حمد را مى خواند. بعد از سوره حمد «بسم اللّه» مى گفت و اين عمل را
چنين توجيه و مدلل مى كرد كه اگر خواندن «بسم اللّه» لازم نبود، در قرآن
نوشته نمى شد.
اين ها چند نمونه از روايت هاى اين فصل است و غير از آن ها روايات ديگرى
نيز در اين مورد وجود دارد كه براى اطلاع بيشتر، به سنن بيهقى مراجعه
فرماييد.[1]
و در كنز العمال آمده است كه ثعلبى نقل مى كند: على(ع) هر سوره اى را كه در
نماز تلاوت مى نمود، با «بسم اللّه» شروع مى كرد و مى گفت: هركس اين آيه
را نخواند، از سوره كاسته است و باز مى فرمود: آيه «بسم اللّه» مكمل «سبع
مثانى» است، يعنى با آيه «بسم اللّه» آيات هفت گانه سوره حمد كامل و «سبع
مثانى» ناميده مى شود.[2] [1] سنن بيهقى، 2/ 47- 43. [2] كنز العمال، 2/ 375 و 190.
نام کتاب : بيان در علوم و مسائل كلى قرآن (فارسي) نویسنده : الخوئي، السيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 677