نام کتاب : بيان در علوم و مسائل كلى قرآن (فارسي) نویسنده : الخوئي، السيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 184
1- بزى:
احمد فرزند محمد بن عبد اللّه بن قاسم بن نافع بن ابىّ كه بشّار نام داشت
اصلا ايرانى و اهل همدان است و به دست سائب مخزومى مسلمان گرديد. درباره وى
نيز دو نظريه مختلف نقل شده است:
ابن جزرى مى گويد: او استاد و محقق و داراى حافظه قوى بود. در سال 170 متولد و سال 250 وفات نموده است.[1]
بزى قرائت را نزد ابو الحسن احمد بن محمد بن علقمه معروف به «قواس» و در
نزد ابو الاخريط وهب بن واضح مكى و عبد اللّه بن زياد بن عبد اللّه بن يسار
مكى فرا گرفته است.[2]
عقيلى مى گويد: او دروغگو و غير قابل اعتماد است. ابو حاتم مى گويد: او در
نقل حديث غير قابل اعتماد و ضعيف است و من از او حديث نقل نمى كنم.[3]
مؤلف: بحث درباره كسانى كه از وى قرائت اخذ نموده اند، همان است كه در
راويان ديگر گذشت و وضع راويان وى از نظر مورد اعتماد بودن روشن نيست و
بايد به كتاب هايى كه طبقات قاريان را شرح داده اند، مراجعه شود.
2- قنبل: محمد فرزند عبد الرحمن خالد بن محمد، كنيه اش ابو عمرو، وى از خانواده مخزوم و آزادشده آنان و اهل مكه مى باشد.
قرائت را به احمد بن محمد بن عون نبال عرضه نموده، از وى فراگرفته است و هم
او بود كه قنبل را در مكه به جاى خود قرار داد و وظيفه قرائت را به عهده
وى واگذار كرد. قبل از بزى نيز قرائت نقل نموده است و در حجاز رياست تعليم
قرائت به وى واگذار شد و در مكه جزو نيروى انتظامى بود. سال 195 متولد و
سال 291 وفات نمود.[4]
قنبل بعدها به مقام رياست و سرپرستى شرطه رسيد و همين عمل سبب بر هم خوردن
عادت و روش وى گرديد و هر چه سنش بالا مى رفت، تغيير بيشترى در روش او
پديدار مى گرديد تا آنجا كه هفت سال، پيش از وفاتش، مقام معلمى و تعليم
قرائت قرآن را ترك نمود.[5]
مؤلف: درباره كسانى كه از قنبل نقل قرائت نموده اند، همان اختلاف است كه درباره راويان و ناقلان ديگر بود.
[1] طبقات القراء، 1/ 119. [2] النشر فى القراءات العشر، 1/ 119. [3] لسان الميزان، 1/ 120. [4] طبقات القراء، 2/ 119. [5] لسان الميزان، 5/ 249.
نام کتاب : بيان در علوم و مسائل كلى قرآن (فارسي) نویسنده : الخوئي، السيد ابوالقاسم جلد : 1 صفحه : 184