من، برادرم عيسى، موسى و عبدالله، فرزندان امام جعفر بن محمد (عليهما السلام)».[256][257]

نصيحت عبدالله بن حسن‌

حسين بن زيد مى‌گويد:

روزى گذار من، به عبدالله بن حسن كه در مسجد رسول خدا (ص) نماز مى‌خواند، افتاد. چون مرا ديد، با دستش به من اشاره كرد. من نيز به نزدش رفتم. همين كه نمازش تمام شد، رو به من كرد و گفت: اى برادرزاده! چون تو خود، الان صاحب اختيار و آزادى، دلم خواست تا پندى به تو دهم؛ شايد خداوند تو را بدان سود بخشد. فرزندم! به راستى كه خداوند تو را در جايى و مقامى قرار داده است كه كسى جز تو در آن مقام و جايگاه نيست، تو در سنين جوانى هستى و مردم ديده‌هاى خود را به تو دوخته‌اند، خوبى و بدى هم به سويت شتابانند، پس اگر كارى كنى كه شباهت به رفتار گذشتگان داشته باشد معلوم است كه خير و خوبى به تو روى آورده و اگر كارى مخالف آنها انجام دهى به خدا سوگند بدى و شرى است كه به سويت شتافته است، و همانا تو پدرانى پشت سر گذارده‌اى كه نظيرى در مقام و مرتبه نداشتند و نزديك‌ترين پدرانت زيد بن على است كه من نه در ميان خودمان و نه در ميان ديگران همانندش را نديدم و هرچه بالا روى به فضيلت و برترى برخورد كنى؛ همانند على، و بعد حسين و بعد على بن ابى‌طالب (ع).[258]

[256] . مقاتل الطالبيين، ص 384.

[257] فقيه بحرالعلوم، محمدمهدى، .

[258] . همان، ص 385. به نقل از كتاب شخصيت و قيام زيد بن على( ع)، صص 367- 389.