حمدان بن خولان بن ابراهيم بن مالك اشتر نخعى».[210]

...

اما بنابه تحقيق دكتر مصطفى جواد، نياكان وى از قبيله «جاوان»، از كردهاى موالى تيره «بنى‌اشتر نخعى» بودند و جد وى «ابوالفتوح بن ورام جاوانى»، در قيام مشهور «ارسلان بساسيرى»، براى براندازى خلافت عباسى، شركت نمود و با امير نورالدوله دُبَيس بن منصور مَزيدى نيز همكارى داشت و در واقع، بعدها نسب آنها به مالك اشتر، ملحق گرديد.[211]

شيخ ورام نيز ابتدا از رجال نظامى بود. اما خداوند به او توفيق توبه عطا كرد و او به زهد و عبادت و قرائت قرآن مجيد و اداى نماز و روزه روى آورد و كم‌كم مورد توجه مردم قرار گرفت و بزرگان، به قصد تبرك جستن به وى، به ديدارش مى‌رفتند.[212] به گفته سبط ابن‌جوزى، خليفه عباسى براى ديدار وى، به حله مى‌رفت و اموالى را براى او مى‌برد. اما او اين اموال را قبول نمى‌كرد.[213]

شيخ ورّام، جد مادرى سيد بن طاووس بود. سيد در كتاب «فلاح السائل»، درباره وى مى‌گويد: «پدر بزرگ من، از جمله كسانى بود كه به عمل آنها، اقتدا مى‌شد. او وصيت كرد كه در دهانش يك سنگ عقيق كه بر آن اسامى ائمه (عليهم السلام) حك شده بود، قرار دهند».[214]

شيخ منتجب‌الدين رازى، او را در شهر حله ديده و در فهرست خود، از وى با عنوان «امير زاهد» و «فقيه صالح»، ياد كرده و نوشته است كه او نزد «سديدالدين محمود حمصى رازى»، قرائت كرد.[215] مورخ بزرگ شيعه، «ابن ابى‌طى» نيز او را بسيار ستوده و برايش‌

[210] . خاتمة المستدرك، ج 3، ص 21؛ تكملة امل الآمل، ج 6، ص 183.

[211] . براى آگاهى بيشتر، ر. ك:« جاوان القبيلة الكردية المنسية ومشاهير الجاوانيين»، مصطفى جواد، المجمع العلمى العراقى، ج 4، صص 89، 94، 115 و 116.

[212] . تاريخ ابن الساعى- الجزء التاسع، ص 264.

[213] . مرآة الزمان فى تواريخ الاعيان، ج 22، ص 168.

[214] . فلاح السائل، ص 156.

[215] . الفهرست، ص 129.