نام کتاب : زيارتگاههاى عراق (معرفى زيارتگاه هاى مشهور در كشور عراق) نویسنده : فقیه بحرالعلوم، محمدمهدی جلد : 2 صفحه : 71
در سده دوازدهم هجرى، منسوب
است. نسب وى را «حسن بن محمد بن على بن خلف بن ابراهيم بن ضيفالله» گفتهاند.[161]
او
اصالتاً از روستاى «عالى حويص» بحرين بود. اما به علت سكونت در روستاى «دمستان»،
به اين روستا منسوب شده است. امروزه روستاى زادگاه وى، ويران شده است. اما برخى از
آثار آن، همچنان ديده مىشود؛ بهطورىكه قبر پدر وى، «محمد» نيز كنار مسجد مجاور
چشمه، معروف به «عين حويص»، باقى مانده است. صاحب انوار البدرين، در مدح دمستانى،
بسيار مبالغه نموده و زهد و تقواى وى را ستوده است.[162]
دمستانى،
داراى آثار منثور و منظومى است كه از مشهورترين آنها، مىتوان به «الانتخاب الجيد
لتنبيهات السيد» (در علم رجال) اشاره كرد كه در واقع، منتخبى از «تنبيه الاريب في
ايضاح رجال التهذيب» تأليف سيد هاشم بحرانى (متوفاى 1107 ه. ق) مىباشد.[163]
برخى
از ديگر آثار وى، عبارتاند از: رسالة فى استحباب الجهر بالتسبيح فى الاخيرتين،
اوراد الابرار فى مآتم الكرار كه مقتل منظوم اميرمؤمنان (ع) است و نيز كتاب منظومة
فى التوحيد (در بيش از صد بيت).[164]
اشعار
دمستانى، در مجموعهاى با عنوان «نيل الامانى»، گردآورى و در بحرين، منتشر شده
است. مشهورترين قصيده وى، قصيدهاى است كه در آن، مقتل امام حسين (ع) را به نظم
درآورده است كه با اين بيت، آغاز مىشود:[165]
احرم الحجاج عن لذاتهم بعض الشهور
وأنا المحرم عن لذاته كل الدهور
دمستانى، بعدها سكونتگاه خود، «دمستان» بحرين را ترك كرد و به شهر «قطيف» (امروزه در منطقه شرقى عربستان سعودى، واقع است.) مهاجرت نمود و تا پايان عمر،