كه در دو طرف هر طاقگان، دو ستون دايره‌اى وجود دارد و در چهار گوشه بنا، ستون مربعى وجود دارد. گفتنى است اين آرامگاه، در دوره‌هاى اخير و در باورهاى عاميانه مردم، به «قبر البنت» (قبر دختر) شهرت يافته است.

...

...

ابن‌اثير جزرى از مورخان بزرگ مسلمان و صاحب تأليفات بااهميتى در زمينه تاريخ و تراجم و ادب است. نام و نسب وى، على بن ابوالكرم محمد بن محمد بن عبدالكريم بن عبدالواحد شيبانى، لقبش عزالدين و كنيه‌اش ابوالحسن بوده و با انتساب به «جزيره ابن‌عمر» (از شهرهاى منطقه «جزيره» در شمال عراق امروزى)، به «جزرى»، معروف گشته است.

او در سال 555 ه. ق در «جزيره ابن عمر»، به دنيا آمد و سنين كودكى را در اين شهر گذراند. سپس همراه با پدر و دو برادرش، به موصل آمد و در اين شهر، سكونت يافت. چند بار نيز در مسير خود به حج يا به عنوان فرستاده حاكم موصل، به بغداد رفت. مدتى نيز به شام و بيت‌المقدس سفر كرد و سپس به موصل بازگشت و باقى‌مانده عمر را در خانه خود، به تأليف و تصنيف پرداخت. ابن‌خلكان در بيان صفات و ويژگى‌هاى علمى ابن اثير، مى‌گويد: «او حافظ حديث بود و تواريخ را از بر داشت و انساب عرب را نيك مى‌دانست و به اخبار عرب، واقف بود». در ادامه نيز مى‌نويسد: «خانه وى، محل اجتماع فضلاى اهل موصل و كسانى بود كه به اين شهر وارد مى‌شدند. او سرانجام در سال 630 ه. ق، در اين شهر از دنيا رفت.[1385]

از ابن اثير، تأليفات مهمى به‌جاى مانده است كه عبارت‌اند از:

1. الكامل فى التاريخ: از منابع مهم تاريخ اسلام است كه مؤلف آن، اقوال و اخبار و گزارش‌هاى تاريخى را از زمان هبوط آدم تا سال 619 ه. ق، در اين كتاب، گردآورى كرده است.

2. اسد الغابة فى معرفة الصحابه: از منابع مهمى است كه در شرح حال صحابه رسول خدا (ص) نگاشته شده و حاوى نام 7500 تن از آنهاست.

[1385] . وفيات الاعيان، ج 3، صص 348 و 349.