محمد حرزالدين مى‌نويسد:

مردم درباره نسب وى، پيش از اشغال عراق توسط انگليسى‌هاى پليد، سؤال مى‌نمودند. ما نيز آنها را اين‌گونه جواب مى‌داديم كه او، سيد حسنى جليل بود و نسب او واضح است و شائبه‌اى وجود ندارد.[1277]

از «علامه مجاهد شيخ حبيب المهاجر عاملى» كه در العماره، ساكن بود، درباره نسب سيد على شرقى، شخصى مطرح كرد؛ ايشان پاسخ داد:

او يكى از فروع شجره علويه فاطميه و يكى از شاخه‌هاى درخشان حسنيه بود و پدرش، احمد بن محمد بن داوود، نام داشت. جدش داوود، به الامير خوانده مى‌شد و او، اميرى جليل‌القدر بود و پدرش موسى الثانى، مكنا به ابوعمر، راوى حديث و از زاهدان، به شمار مى‌آمد. سعيد حاجب در زمان معتز عباسى، او را مسموم كرد و پدرش، عبدالله شيخ صالح مى‌باشد كه ملقب به رضى بود.[1278]

ابن‌مهنا، فرزندان معقب على شرقى را پنج تن به نام‌هاى: حسين، نزار، حسن، بولى و معمر، ذكر مى‌كند و براى هريك، فرزندانى را مى‌شمارد.[1279] سيد جعفر اعرجى نيز از سيد على شرقى، ياد مى‌كند و فرزندان او را شاخه‌اى از سادات موسوى حسنى، از نسل موسى الثانى، ذكر مى‌نمايد و مى‌نويسد: «فرزندان على شرقى، هشت پسر معقب‌اند كه يكى از آنان، سيد نزار است كه نوادگان او را آل‌نزار مى‌خوانند».[1280] او در جاى ديگر از كتابش مى‌نويسد: «سيد على شرقى، به عراق مهاجرت كرد و بالاى بصره، نزديك طيب، وفات يافت و داراى هشت فرزند بود».[1281]

[1277] . مراقد المعارف، ج 2، صص 85 و 86.

[1278] . همان، ص 86؛ نشريه المهدى، سال دوم، شماره 5، ص 253.

[1279] . التذكره فى انساب المطهرة، ص 48.

[1280] . مناهل الضرب، ص 249؛ الاساس لانساب الناس، ص 137.

[1281] . الدر المنثور فى انساب المعارف والصدور، ص 146،« علي الشرقي، فانه قدم العراق و توفي فوق البصرة قريباً من الطيب، له عقباً من ثمانية رجال يقال لهم آل شرقي».