شهاب‌الدين بن محمود نورالدين بن حسين بدرالدين بن حسن (معروف به بيدار استدرجانى قطب رضوى و جد سادات آلوسى) بن ابى‌الفتح عيسى بن محمد جمال‌الدين بن احمد بن موسى ضياءالدين بن ابى‌احمد ناصر بن شهاب‌الدين بن ابى‌عبدالله النقيب بن محمد الاعرج بن احمد النقيب بن موسى المبرقع بن امام جواد (ع) است.

وى، معروف به سيد هاشم حراك غالبى رضوى حسينى است. در سال 1860 م، تولد يافت و در سن 73 سالگى، در سال 1933 م، وفات يافت و با القاب «حراك، ابوعرابيد و ابودمعه و ابوكشكول» معروف است. وى به كرامات و خارق‌العادات، مشهور است و كراماتى نيز به او، منتسب مى‌باشد.

سيدهاشم، دو برادر به نام‌هاى، سيدجاسم و سيدزمام داشت و براى هركدام، نسلى باقى مانده است. از سيدجاسم، رؤساى غوالب كه هم‌اكنون در عراق، سكونت دارند، به وجود آمده‌اند كه سيد محسن و برادرش، سيد محمد ابوعرابيد، فرزند سيدعلى، از اين دسته‌اند.

از سيدزمام نيز سيد حسين بن ياسر بن زمام، به دنيا آمده كه داراى نسل زيادى است. نوه سيدهاشم، سيد مطشر بن سيدخلف بن سيدهاشم است كه از اعيان سادات رضوى ناصريه مى‌باشد.[1164]

339. مقام امام على (ع)

اين مقام، در چند كيلومترى جنوب غربى مركز شهر ناصريه، كنار جاده اين شهر به سماوه (مركز استان مثنّى)، قرار دارد. اهالى منطقه، اين مقام را محل نشستن شتر امام على (ع) در زمان رسيدن ايشان به ذى‌قار، پيش از وقوع جنگ جمل، مى‌دانند.

گفتنى است، براساس منابع تاريخى معتبر، حضرت على (ع) با هدف رويارويى با عايشه و طلحه و زبير، با لشكر خود از مدينه به سمت عراق، حركت كردند و در آغاز ورود خود به عراق، در منطقه ذى‌قار توقف نمودند. سپس فرزند خود، امام حسن مجتبى (ع) و عمار ياسر را به كوفه فرستادند تا مردم را به همراهى با اميرمؤمنان (ع)

[1164] . معجم المراقد و المزارات فى العراق، صص 398 و 399؛ دليل العتبات و المراقد فى العراق، ص 175.