1. محمد بن قاسم بن على الاصغر بن عمر الاشرف كه در سال 219 ه. ق، در ايام معتصم، در طالقان قيام كرد و سپس عبدالله بن طاهر او را گرفت و در بغداد، زندانى كرد و سرانجام نيز در بغداد، وفات يافت.[1116]

2. ابومحمدحسن بن على بن حسن بن على بن عمر الاشرف، مشهور به اطروش، مُجدد دولت علويان طبرستان و متوفاى سال 304 ه. ق، كه از علماى مشهور اهل‌بيت (عليهم السلام) بوده است.[1117]

332. مزار سيد احمد ابوالرايات‌

اين زيارتگاه، در ناحيه فجر شهر «غراف» و ميان قبايل بنى‌ركاب، واقع شده و بسيار مورد توجه اهالى است. ساختمان آرامگاه، قديمى است و داراى ايوان و گنبد كلاه‌خودى به ارتفاع دوازده متر از سطح زمين است. ضريح فلزى، قبر را دربرگرفته و شكل آرامگاه، به‌صورت برج و فاقد رواق و شبستان است.[1118]

درباره شخص مدفون در بقعه، نظر واحدى وجود دارد. شيخ محمد حرزالدين درباره اين بقعه مى‌نويسد: «مرقد وى، آباد است و روى آن، گنبدى قرار دارد و مردم براى آنجا نذر مى‌كنند. علت شهرت او به ابوالرايات، آن است كه بين سيد احمد و دشمنان خدا كه طغيانگر بر او بودند، جنگى درگرفت. سيد احمد، جنگجويانى را براى نبرد با دشمن، جمع كرد و پرچم‌هاى يارانش، زياد بود؛ به همين سبب، او را ابوالرايات ناميدند. بعضى از اهل خبره، گفته‌اند كه او، برادر سيد محمد حائرى، معروف به عقار (عگار)، مدفون‌

[1116] . الشجرة المباركه، ص 136؛ المجدى، ص 150؛ لباب الانساب، ج 2، ص 445؛ منتقلة الطالبيه، ص 70، مقاتل الطالبيين، صص 383- 392؛ تاريخ الطبرى، ج 10، ص 305؛ مروج الذهب، ج 3، صص 464 و 465؛ الكامل فى التاريخ، ج 4، صص 233 و 234.

[1117] . الشجرة المباركه، ص 136؛ تاريخ الطبرى، ج 11، صص 408 و 409؛ مروج الذهب، ج 4، صص 217، 278 و 279؛ رجال النجاشى، صص 57 و 58؛ رجال الشيخ الطوسى، ص 385؛ الكامل فى التاريخ، ج 5، صص 72 و 73؛ يتيمة الدهر، ج 4، صص 54 و 55؛ الاصيلى، صص 278 و 279.

[1118] . معجم المراقد و المزارات فى العراق، صص 60 و 61؛ دليل العتبات و المراقد فى العراق، ص 175.