اين جمله با آنچه بين اهالى مشهور است كه محمد بن حمزه را جوانى شجاع، ترسيم كرده بودند كه قبل يا بعد عروسى در قيام ابوالسرايا كشته شده، همخوانى ندارد؛ به‌ويژه آنكه‌ «ابوالحسين يحيي بن حسن عقيقي نسابه»، متوفاي 277 ه. ق، در باب تسميه من قتل ايام ابى السرايا»، از كشته شدن علويان در كوفه، سوس، يمن و بغداد، گزارشى نقل مى‌كند و اسامى شهدا را به ميان مى‌آورد اما هيچ ذكرى از محمد بن حمزه نيست‌[1002] كه معلوم است او، بين اين شهدا نبوده است و بعدها، كشته شدنش را به دست افراد ناشناس، شهادت در دوران ابوالسرايا و مأمون عباسى، قلمداد كرده‌اند كه طبق نقل ابوالحسن عمرى، اين اتفاق در زمان مكتفى صورت گرفته است و گويا كشندگان محمد، به طمع مال او، به وى هجوم آورده‌اند. به هرحال، به‌جز گزارش ابوالحسن عمرى نسابه، مطلب درخور توجهى در منابع تاريخى و نسبى، ذكر نشده است.

326. مزار سيد محمد المكفّل‌

اين زيارتگاه، در خيابان اصلى شهر الشاميه، از توابع شنافيه، واقع شده و بسيار مورد توجه اهالى است. بناى بقعه، قديمى است. اما در سال 1994 م افراد قبيله العبوده، آن را بازسازى كردند و نزديك به يكصد سال است كه خدمتگزارى بقعه را بر عهده‌دارند. ساختمان آرامگاه، شامل، صحن وسيع، رواق، حرم و گنبد است. ايوان بقعه، رو به شمال قرار دارد و گنبد بنا، به‌صورت شلجمى بلند، به قطر شش متر و ارتفاع پانزده متر است و با رنگ آبى، رنگ‌آميزى شده است.

سيد محمد، بين اهالى، به سيد طالب و مُكَفَّل، شهرت دارد و اين به سبب آن است كه حاجات مردم را كفالت و برآورده مى‌سازد. همچنين سيد محمد را با عنوان «اخوه حمده»؛ «برادر حميده» نيز مى‌شناسند؛ زيرا معتقدند كه خواهرش، حميده، كنارش مدفون مى‌باشد.

شهرت اين بقعه و كرامات سيد محمد مكفل در ديوانيه و نواحى آن، چنان مطرح‌

[1002] . المعقبين، ص 133.