و وصّى آنها را مى‌شناسم؛ حضرت موسى در حيات خود، وصى (هارون) و بعد از خود نيز، وصّى (يوشع) داشت. همچنين حضرت عيسى. اى رسول خدا! وصى تو كيست؟» حضرت فرمود: «اى ام اسلم! وصى من، در حيات و پس از وفات من، يكى است. اى ام‌اسلم! اگر كسى مثل اين كار مرا انجام داد، او وصى من است. حضرت دستش را به سنگريزه‌اى زد و آن را ماليد تا همانند آرد شد. آن‌گاه خميرش كرد و با خاتمش آن را مهر كرد. سپس فرمود: اى ام اسلم! هركسى اين كار مرا انجام داد، او وصى من است».

ام اسلم مى‌گويد: «از نزد رسول خدا (ص) خارج شدم و به محضر اميرمؤمنان على (ع) رسيدم. از او پرسيدم: «پدر و مادرم فداى تو! آيا تو وصى پيامبر (ص) هستى». حضرت فرمود: «آرى». آن‌گاه ايشان همانند كار رسول خدا (ص) را انجام داد. سپس نزد حسن و حسين (عليهما السلام) آمدم. آن دو نيز همانند كار رسول خدا (ص) انجام دادند و ام اسلم زندگى طولانى كرد تا «زين العابدين (ع)» را ملاقات نمود. او نيز همانند كار رسول خدا و على و حسن و حسين (عليهم السلام) را انجام داد.[915]

درباره تاريخ وفات و محل دفن زيد، بين مورخان اختلاف است؛ برخى نوشته‌اند: زيد تا زمان خلافت متوكل عباسى زنده بود و در سامرا از دنيا رفت».[916] بعضى گفته‌اند: «زيد در روزگار مستعين بالله، درگذشت».[917] دسته ديگرى هم نوشته‌اند: «زيد در يكى از روستاهاى اصفهان، به نام «صلهد»، از جهان چشم فروبست. براى او، بقعه‌اى ساخته شده است و زيارتگاهى هم دارد».[918] اما از آنجايى كه تمام اين اقوال، از مورخان متأخر ذكر

[915] . الكافى، ج 1، ص 355؛ بحار الانوار، ج 81، ص 112 و ج 41، ص 105.

[916] . بدايع الانساب، تفرشى، ص 32؛ بدر فروزان، حاج شيخ عباس فيض نسابه، ص 53؛ اختران تابناك، شيخ ذبيح‌الله محلاتى، ج 1، ص 248؛ بحارالانوار، علامه مجلسى، ج 48، ص 315؛ تحفه‌العالم، سيدجعفر بحرالعلوم، ج 2، صص 36 و 42؛ آرامگاه هاى خاندان پاك پيامبر( ص)، سيد عبدالرّزاق كمونه، ص 144؛ سفينة البحار، شيخ عباس قمى، ج 1، ص 579؛ عيون اخبار الرضا، شيخ صدوق، ج 2، ص 233.

[917] . حياة الإمام موسى بن جعفر( ع)، ج 2، ص 424.

[918] . تحفه‌الأزهار، ج 3، ص 373.