«شوشه»، قبر مذكور را براى قاسم بن موسى بن جعفر (ع) مى‌دانند.[433] به يقين، قبر قاسم بن موسى (ع) در شهر حله، مطاف اهالى آنجاست و ميان وى و فرزند عباس ابن موسى (ع)، خلط و اشتباه صورت گرفته كه صاحب مراقد المعارف، به اين اشتباه، اشاره نموده است.[434]

«سيد جعفر يمانى» پس از ذكر نام قاسم بن عباس بن موسى (ع)، مى‌نويسد: «وى مخفيانه مى‌زيسته است و در حالى‌كه نسب شريف خود را مخفى مى‌كرده، وارد ناحيه‌اى در سورى شد. او با زراعت و سبزى‌كارى، زندگانى مى‌كرد و نسب او را كسى ندانست».[435] برخى از مورخان، داستان مخفيانه زيستن وى را به قاسم بن موسى (ع)، منتسب مى‌دانند كه شرح مفصل آن، ذيل آستان قاسم بن موسى كاظم (ع)، در شهر القاسم استان بابل، نوشته شد.[436]

261. مزار سيد محمد الادرع حسنى‌

اين زيارتگاه، در شمال شرقى «كفل»، نزديك زيارتگاه سادات حسنى قرار دارد و به يكى از سادات حسنى، به نام «محمد الادرع»، منسوب است.[437]

262. مزار سيد محمد ديباج بن عبدالله الغمر و سادات حسنى‌

اين زيارتگاه، در سه كيلومترى جنوب شرقى حله، كنار جاده اين شهر به منطقه «هاشميه»، قرار دارد و امروزه، به نام «قبور خمسه» (قبور پنج‌تن)، شناخته مى‌شود. اين زيارتگاه، مدفن محمد بن ابراهيم غَمر بن حسن مثنّى، فرزند امام حسن مجتبى (ع)، ملقب به «ديباج» است كه به دستور منصور عباسى، در زندان وى در هاشميه، به شهادت رسيد. همچنين داخل زيارتگاه، چهار قبر ديگر وجود دارد كه به فرزندان يا نوادگان امام حسن مجتبى (ع)، به نام‌هاى ابراهيم، اسماعيل، على و قاسم، منسوب مى‌باشد.

...

[433] . معجم البلدان، ج 3، ص 372؛ مراصدالاطلاع، ج 2، ص 819.

[434] . مراقدالمعارف 2، صص 190- 194.

[435] . النفحة العنبرية، ص 88.

[436] . حياة الامام موسى بن جعفر( ع)، ج 2، ص 427؛ منتهى الامال، ج 2، ص 257.

[437] . دليل العتبات والمراقد فى العراق، ص 149.