را خواندم، براى تعقيب نماز صبح نشستم؛ تا آنكه آفتاب طلوع كرد. چون همراه من چند جلد از كتب رجال بود، آنها را مطالعه كردم. ديدم بيان سيد درست است و اين بزرگوار، ابويعلى حمزة بن قاسم علوى مى‌باشد.

صبح اهل قريه به ديدن من آمدند. سيدى شبيه سيد ياد شده، ميان آنها بود. به او گفتم: «از شما متشكرم كه سحر پيش من آمدى و مرا از قبر جناب مزة بن قاسم علوى، خبر دادى! بگو ببينم اين مطلب را از كجا گفتى و از چه كسى شنيدى؟»

پس سيد گفت: «به خدا قسم! من پيش از اين ساعت، نزد شما نيامدم و من شب گذشته، بيرون قريه بودم و شنيدم شما آمده‌ايد. پس امروز به زيارت شما مشرف شدم».

با اين پيشامد، به اهل قريه گفتم: «لازم شد كه برگردم و جناب حمزه را زيارت كنم و من شكى ندارم، شخصى كه هنگام سحر تشريف آورد، حضرت صاحب‌الامر (عج) بود».

چون در اين واقعه، حضرت صاحب‌الامر (عج)، مدفون بودن حضرت حمزة بن موسى (ع) را در رى نفى نكرده و نيز از اقوال ديگر علما كه به تفصيل بيان خواهد شد، ثابت مى‌شود كه اين بزرگوار، نوه حضرت عباس بن على (ع) مى‌باشد و مزار مشهور در شهر رى از حضرت حمزة بن موسى (ع) است و بايد از او تجليل و تكريم كرد و او را با قصد قربة الى الله، زيارت نمود.[414]

245. مزار امامزاده بكر بن على (ع)

اين مرقد، اطراف حله و سمت راست جاده شهر «كفل» به حله و نزديك جاده اصلى كوفه به حله، در فاصله شش كيلومترى حله، واقع شده است. مرقد، داراى گنبدى كوچك و بناى آن، به اواخر دوران عثمانى‌ها در عراق بازمى‌گردد. مرقد در سال 1387 ه. ق، تجديد بنا شد و روى آن، گنبد بزرگترى از آجر ساختند كه ارتفاع آن به نُه متر مى‌رسد. مساحت حرم زير گنبد، 25 مترمربع است و روى قبر مطهرش، ضريحى از آهن قرار دارد و بر قبر وى، لوحى با اين متن وجود دارد: «اين قبرِ بكر بن ابى‌طالب است كه مادرش، ليلى،

[414] . اختران فروزان رى و طهران، ص 58؛ بحار الانوار 53، ص 286.