ابوالقاسم خوئى، محمدباقر زنجانى و سيد محسن حكيم بهره برد.

او افزون‌بر تدريس علوم اسلامى، آثار و تأليفات فراوانى از خود به‌جاى گذاشت كه از آن جمله، مى‌توان به تفسير القرآن الكريم (در چهار جلد)، شرح زندگانى ائمه معصوم (تا زندگانى امام حسين (ع))، تطبيق هيئت جديد بر هيئت و نجوم اسلامى، القواعد الحكميه (حاشيه بر اسفار)، كتاب البيع (در سه جلد)، مكاسب محرمه (در دو جلد) و تعليقه بر عروة الوثقي اشاره كرد. شهيد سيد مصطفى خمينى، كنار پدرش، به مبارزه و فعاليت سياسى و بيدارگرى اسلامى مى‌پرداخت و به همين علت، با توطئه نظام طاغوتى ايران، در سن 47 سالگى به شيوه مشكوكى، مسموم شد و به شهادت رسيد. جنازه وى را در آستان مقدس علوى، در مقبره علامه حلى، به خاك سپردند.[120]

...

سيد ابوالقاسم خوئى‌

آيت‌الله سيد ابوالقاسم خوئى، فرزند سيد على‌اكبر، از مراجع بزرگ جهان تشيع در دوره اخير است. در نيمه رجب 1317 ه. ق، در شهر خوى به دنيا آمد. پدرش از علماى مشهد و از ائمه جماعات مسجد گوهرشاد بود. او پس از تحصيلات سطوح اوليه در سال 1330 ه. ق، با برادر بزرگش حاج سيد عبدالله، به نجف مشرف شد و به ادامه تحصيل پرداخت و در محضر آيات عظام نائينى، عراقى و شيخ محمدحسين اصفهانى شاگردى كرد. پس از فراغت از تحصيل و وفات استادانش، حوزه درس مستقلى تشكيل داد و فضلاى حوزه، از همه جا، در درس او شركت مى‌كردند. از آثار علمى ارزنده‌اش، مى‌توان از البيان فى تفسير القرآن، معجم رجال الحديث، تقريرات فقه، فقه استدلالى، حاشيه بر عروة الوثقى و نفحات الاعجاز را نام برد. از اقدامات مهم ايشان، نشر فرهنگ شيعى از طريق ايجاد مدارس علوم دينى و مساجد در نقاط مختلف جهان بود. سرانجام ايشان در سال 1413 ه. ق، درگذشت و در بارگاه اميرمؤمنان (ع) به خاك سپرده شد.[121]

...

[120] . گلشن ابرار، ج 2، صص 774 و 784.

[121] . نجف كانون تشيع، ص 165.