مطهر علوى، دفن گرديد. از تأليفات وى مى‌توان به كتاب افاضة الغدير في حل العصير و انارة الحالك في قراءة ملك و مالك، اشاره كرد.[110]

شيخ عبدالله مامقانى‌

آيت‌الله حاج شيخ عبدالله مامقانى، فرزند علامه حاج شيخ محمدحسن، از مشاهير علماى اماميه، در ربيع‌الاول 1290 ه. ق، در نجف متولد شد. پدر وى نيز از بزرگان علما و مراجع تقليد شيعه در نجف بود. شيخ عبدالله مامقانى، تأليفات زيادى از خود به‌جاى گذاشته كه از جمله معروف‌ترين آنها، كتاب رجالى «تنقيح المقال فى احوال الرجال» است. از ديگر تأليفات وى، مى‌توان به اين آثار اشاره كرد: ارشاد المستبصرين، تحفة الخيرة، تحفة الصفوة فى الحيات، الدر المنضود فى صيغ الايقاعات والعقود، سراج الشيعه، السيف البتار، مرآت الارشاد، مرآت الكمال، مطارح الافهام، مقابس الهدايه، نهاية المقال. او در 16 شوال 1351 ه. ق، از دنيا رفت و در مقبره پدرش، در جوار بارگاه اميرمؤمنان (ع) به خاك سپرده شد.[111]

...

ميرزا محمدحسين نائينى‌

از علما و مراجع طراز اول حوزه علميه نجف بود كه در سال 1277 ه. ق، متولد شد. در اصفهان نزد شيخ محمدباقر نجفى و سيد ابوالمعالى كرباسى درس خواند و سپس به عتبات عاليات رفت. ابتدا در سامرا نزد ميرزاى شيرازى و سيد محمد فشاركى و بعد در كربلا نزد صدر و سپس در نجف در محضر آخوند خراسانى تحصيل كرد؛ تا اينكه بعد از وفات ميرزا محمدتقى شيرازى و شريعت اصفهانى، مرجعيت شيعه را عهده‌دار گرديد. ميرزاى نائينى از طرفداران نهضت مشروطه و يكى از رهبران معنوى اين نهضت بود. برخى از تأليفات مهم وى عبارت است از: تنبيه الامه و تنزيه الملّه در لزوم مشروطيت‌

[110] . نجف كانون تشيع، صص 155 و 168.

[111] . همان، صص 179 و 180.