درجه اجتهاد رسيد. بعد از فوت شرابيانى، مرجع تقليد شيعيان قفقاز و مناطق ديگر گرديد. سرانجام در شب جمعه، هفتم ربيع‌الثانى 1334 ه. ق، در كربلا درگذشت و جنازه‌اش به نجف اشرف انتقال يافت و در صحن مقدس اميرمؤمنان (ع) به خاك سپرده شد.[106]

سيد عبدالصمد موسوى شوشترى جزايرى‌

از علما و فقهاى معروف خوزستان است كه در ذى‌حجه سال 1243 ه. ق، در شوشتر متولد شد. بعد از خواندن مقدمات، به نجف مهاجرت كرد و از محضر استادانى، مانند شيخ مرتضى انصارى و ميرزاى شيرازى بهره برد. سپس به شوشتر بازگشت و در آنجا مرجعيت دينى را برعهده گرفت. سرانجام در سال 1337 ه. ق، درگذشت. جنازه‌اش را به نجف اشرف بردند و در مقبره سيد على شوشترى، در مجاورت مرقد شريف امام على (ع)، به خاك سپردند.[107]

سيد محمدكاظم طباطبايى يزدى‌

از علما و مراجع بزرگ شيعه، در سده چهاردهم هجرى است. او در سال 1247 ه. ق و به قولى 1256 ه. ق، در روستاى «كشنويه»، در شش كيلومترى شهر يزد به دنيا آمد. پس از طى مقدمات، به اصفهان رفت و نزد شيخ محمدباقر خوانسارى، صاحب روضات الجنات و فقهاى ديگر، به درجه اجتهاد رسيد. سپس به نجف اشرف رفت و از محضر ميرزاى شيرازى استفاده برد و بعد از وفات او، به تدريس پرداخت. تا آنكه در 27 رجب 1337 ه. ق، درگذشت و در مقبره باب طوسى در حرم اميرمؤمنان (ع) به خاك سپرده شد. از آثار ايشان، مى‌توان به موارد زير اشاره كرد: بستان نياز در مناجات فارسى، العروة الوثقي، تعادل و تراجيح، حاشية مكاسب، حجية الظن، السؤال والجواب و صحيفة كاظميه.[108]

...

[106] . نجف كانون تشيع، صص 183 و 184.

[107] . همان، ص 181.

[108] . همان، صص 170 و 171.