با لشكر امويان، موفق به كشتن عبيدالله بن زياد و حُصين بن نُمير گرديد و سر ابن‌زياد را جدا كرد و براى مختار فرستاد. پس از كشته شدن مختار، به دست مصعب بن زبير، ابراهيم از مصعب، امان خواست. سپس به فرمان مصعب، به كوفه آمد و با وى بيعت كرد.

در اين ميان، عبدالملك بن مروان، دو بار به ابراهيم نامه فرستاد و از او خواست كه مصعب را رها كند و به او بپيوندد. اما ابراهيم، نامه را سر به مهر، به مصعب داد و راضى به خيانت نگرديد. سرانجام در جنگى كه در سال 72 ه. ق، ميان لشكر شاميان و نيروهاى مصعب درگرفت، ابراهيم كشته شد و سرش را نزد عبدالملك بردند و پيكرش را در آتش سوزاندند.[1720]

...

مزار وى، در جنوب شهر دجيل، نزديك جاده قديم بغداد- سامرا واقع است و از زيارتگاه‌هاى مشهور شيعيان در استان صلاح‌الدين، به شمار مى‌آيد. ناحيه‌اى كه مزار ابراهيم در آنجا واقع است، در گذشته به نام دير الجاثليق شناخته مى‌شده است. ساختمان زيارتگاه در زمين نسبتاً مرتفعى قرار دارد و درگذشته، داراى بنايى از آجر و گچ، با نمايى مربع شكل و گنبدى دايره‌اى بوده است. در ورودى بنا، كتيبه‌اى حاوى تاريخ 1089 ه. ق، وجود داشته كه احتمالًا تاريخ بازسازى بنا، بوده است.[1721]

مرقد ابراهيم بن مالك اشتر در سال 2007 م، هدف انفجار تروريستى جريان سلفى‌هاى تندرو قرار گرفت كه به ويرانى بدنه اصلى بنا منجر گرديد. اما پس از اين انفجار، شيعيان به بازسازى بناى آن اقدام كردند و در حال حاضر، كار بازسازى ساختمان زيارتگاه، به پايان رسيده و همچنان زيارتگاه شيعيان است.

175. مرقد جميل بن درّاج (شيخ جميل)

اين مزار، نزديك رود دجله، در ناحيه سميكه از توابع دجيل واقع است. درباره مدفون در اين مزار، اختلاف نظر وجود دارد و دو ديدگاه، مطرح مى‌باشد:

[1720] . دائرةالمعارف تشيع، ج 1، ص 268.

[1721] . تاريخ مدينة سامراء، ص 130؛ مراقد المعارف، ج 1، صص 37 و 38.