مطابق گزارشى، يمان به اتفاق ده نفر از بنى‌عَبْس در سال دهم هجرى، خدمت پيامبر (ص) رسيد و مسلمان شد.[1544] اما از گزارش‌هاى مبنى بر حضور حذيفه در پيمان برادرى، برمى‌آيد كه مسلمان شدن او، بايد سال اول هجرت باشد.[1545] براساس قول مشهور، پيامبر (ص) هنگام عقد برادرى ميان مهاجران و انصار، ميان حذيفه و عمار ياسر، پيمان برادرى بست.[1546]

حذيفه در همه غزوه‌هاى رسول خدا، به‌جز بدر، حضور داشت.[1547] او و پدرش، پيش از نبرد بدر، در مسير بازگشت به يثرب، از سوى قريش دستگير و به شرط همراهى نكردن با پيامبر در نبرد، آزاد شدند.[1548] او در نبرد احد، همراه پدر سالخورده و برادرش، صفوان، شركت كرد و پدرش به اشتباه، به دست يكى از مسلمانان، كشته شد.[1549]

...

در زمان بازگشت از غزوه تبوك در سال 9 ه. ق، زمانى كه برخى منافقان در پى ترور پيامبر (ص) بودند و مى‌خواستند با نزديك شدن به آن حضرت، شتر ايشان را رَم دهند، حذيفه به دستور رسول خدا (ص)، آنان را دور كرد و از قول آن حضرت گفت: «اگر كنار نروند، پيامبر آنها را با نام‌هاى پدران ايشان، صدا خواهد زد». ازاين‌رو توطئه‌گران از ترس شناخته شدن، خود را ميان سپاه انداختند و به ظاهر، رد گم كردند.[1550] مشهور است كه پيامبر (ص) نام‌هاى اين منافقان را به حذيفه گفت. اما او به دستور آن حضرت، از افشاى آن خوددارى مى‌كرد.[1551]

حذيفه از آنجايى‌كه منافقان را مى‌شناخت، به صاحب سرّ پيامبر (ص) معروف گرديد.[1552]

[1544] . المعارف، ص 263؛ اسد الغابة، ج 2، ص 266.

[1545] . السيرة النبوية، ج 2، ص 130؛ سير اعلام النبلاء، ج 2، ص 362؛ الاصابة، ج 2، ص 39.

[1546] . الطبقات، خليفة بن خياط، ص 352.

[1547] . الطبقات الكبرى، ج 7، ص 317.

[1548] . همان؛ اسد الغابة، ج 1، ص 391؛ سير اعلام النبلاء، ج 2، ص 364.

[1549] . السيرة النبوية، ج 3، ص 604؛ المغازي، ج 1، ص 233.

[1550] . تاريخ اليعقوبي، ج 2، ص 68؛ مجمع البيان، ج 5، ص 81؛ دلائل النبوة، ج 5، ص 256.

[1551] . المغازى، ج 3، ص 1045؛ تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 68.

[1552] . الاستيعاب، ج 1، ص 335؛ اسد الغابة، ج 1، ص 391؛ بحار الانوار، ج 10، ص 123.