كان عالما عاملًا فاضلًا كاملًا، روي عن أبيه عن آبائه و له مصنفات عديدة.[1132]

او دانشمندى عامل و فاضلى كامل بود. از پدرش و از اجداد خود، روايت نقل مى‌كرد و صاحب تأليفات زيادى است.

ابن طقطقى نيز مى‌نويسد: «كان من الاجلاء الفقهاء و المحدثين، له كتب كثيرة ذكره النجاشي في رجاله»[1133]؛ «وى از بزرگان فقيهان و محدثان است كه صاحب تأليفات زيادى بود كه نجاشى آن را در كتاب رجالش، ذكر نموده است».

ابوالسرايا (سرى بن منصور شيبانى)، او را به هنگام قيام، فرماندار و حاكم فارس كرد. برخى نيز معتقدند كه او استاندار مصر بود. پس از شكست و ناكامى آن قيام، اسماعيل به مصر مهاجرت كرد و تا آخر عمر، در آنجا مى‌زيست و داراى فرزندان دانشمندى گرديد و سرانجام در مصر، وفات يافت و در همان‌جا، به خاك سپرده شد.[1134]

بيشتر علماى رجال، از او به شايستگى نام برده‌اند. مرحوم كلينى مى‌نويسد:

هنگامى كه عالم جليل‌القدر، صفوان بن يحيى در سال 210 ه. ق، در مدينه از دنيا رحلت كرد، حضرت امام محمد تقى (ع)، كفن و حنوط براى او فرستاد و به عموى خود، اسماعيل بن موسى (ع)، امر كرد كه بر او نماز بگزارد.

نجاشى و ديگران پس از ذكر اين مطلب، مى‌نويسند: «او ساكن مصر بود و فرزندان او نيز در آنجا مى‌زيستند. اسماعيل، كتاب‌هايى تأليف نموده كه در آنها از پدر و اجداد بزرگوار خود، رواياتى نقل كرده است». شيخ طوسى نيز پس از ذكر جمله بالا، اضافه مى‌كند كتب او را ابوعلى محمد بن محمد بن اشعث كوفى از وى، روايت مى‌كند. ازاين‌رو كتاب مذكور به «اشعثيات» هم شهرت يافته است؛ چنان‌كه به دليل نقل مطالب و روايات آن از اسماعيل بن موسى (ع) از امام جعفر صادق (ع)، «جعفريات» ناميده شده‌

[1132] . تحفه‌الازهار، ج 3، ص 394.

[1133] . الاصيلى، ص 188.

[1134] . الفخرى، ص 15؛ تحفه‌العالم، ج 2، ص 34؛ رجال النجاشى، ص 19؛ معالم العلما، ص 7؛ تنقيح المقال، ج 1، ص 145؛ آرامگاه‌هاى خاندان پاك پيامبر( ص)، ص 305؛ بدايع الانساب، ص 11.