بن على بن عبيدالله ثانى بن على الصالح بن عبيدالله الاعرج بن حسين اصغر ابن امام زين‌العابدين على بن حسين (ع) معرفى مى‌كند كه دو تن از شخصيت‌هاى بافضيلت و عالى‌مقام، از خاندان اعرجى و جد سادات اعرجى و جلالى كوفه است. سيد محمد در سال 808 ه. ق و برادرش در سال 814 ه. ق، وفات يافتند و در اين مكان كه منزلشان بود، دفن شدند.[276]

ابن عنبه (متوفاى 828 ه. ق) كه هم‌عصر جد اين دو بزرگوار است، مى‌نويسد:

عزالدين ابونزار عدنان، نقيب سادات مشهد بود و داراى دو فرزند، به نام‌هاى عزالدين محمد، و عمادالدين ابوجعفر محمد، نقيب كوفه است. ابوجعفر محمد نيز داراى دو فرزند، به نام‌هاى ابوجعفر محمد فخرالدين، نقيب‌النقباء عراق و ملقب به «اطروش» بود و ابوالقاسم شمس‌الدين على، نقيب سادات مشهد است. از نسل شمس‌الدين على، آخرين نقيب از دوره بنى‌العباس، به نام نقيب‌النقباء شمس‌الدين على بن تاج‌الدين ابى‌على حسن بن شمس‌الدين على است كه سيدى جليل‌القدر و عظيم‌الشأن بود.[277]

گويا در نسب‌نامه‌اى كه عباس كاظم، به آن اشاره نموده، اشتباهى صورت گرفته است؛ زيرا در منابع انساب، اين‌طور ذكر شده است: ابوالقاسم على بن عميدالدين عبدالمطلب بن ابى‌نصر ابراهيم بن ابى‌الحارث عبدالمطلب بن على ابى‌الحسن النقيب ابن حسن النقيب بن على بن محمد بن عدنان بن عبيدالله بن عمر المختار. وى، صاحب چهار فرزند، به نام‌هاى محمد شرف‌الدين، ابراهيم جلال‌الدين نقيب و زين‌العابدين و بركه شرف‌الدين بوده است كه گويا از اين فرزندان، دو يا سه تن در اين بقعه، مدفون‌اند. با اين حال، ميان خاندان وى، موسى نامى هم يافت شده است.

عبدالمطلب اول، سيدى جليل‌القدر، عظيم‌الشأن، مؤدب، شاعر، داراى خط خوش و

[276] . معجم المراقد والمزارات فى العراق، ثامر عبدالحسن العامرى، ص 81.

[277] . عمدة الطالب، صص 402 و 403.