سلطانيه، زنجان، شهر رى، نيشابور، رشت، آمل، بابلسر، كجور، نور، قائم‌شهر، لاريجان، رودبار و دستجرد اشاره كرد. اين زيارتگاه‌ها را بايد عمدتاً قبور نوادگان امام موسى كاظم (ع) يا حتى ساير ائمه (عليهم السلام) دانست؛ چراكه به باور بسيارى از مورخان و علماى انساب، ابراهيم بن موسى (ع)، به ايران نيامده است و بنابراين زيارتگاه‌هاى منسوب به وى در ايران، نمى‌تواند مدفن او باشد.

226. مزار امامزاده عبدالله بن موسى (ع)

عبدالله بن موسى (ع)، سيد جليل‌القدر، عظيم‌الشأن و بزرگوار بود. وى، از مادرى ام‌ولد (كنيز)، به دنيا آمد.[219] شيخ طوسى (رحمه الله)، او را از اصحاب امام رضا (ع) برمى‌شمرد.[220] همچنين «نمازى شاهرودى» اضافه مى‌كند كه وى، از اصحاب پدرش، امام موسى كاظم (ع) و برادرش، امام رضا (ع) بوده است.[221] مامقانى از او، به «امامى ممدوح» تعبير مى‌كند.[222]

به هرحال، وى از محدثان بزرگ و نزد همگان از مقام و منزلت بلندى برخوردار بود و در مدينه، فتوا مى‌داد.[223] كتاب ابى‌داوود، در خلق قرآن را روايت كرده‌[224] و «حسن بن دينار»،[225] «على بن سائح»[226] و «على المحمودى»،[227] از وى روايت نقل مى‌كنند.

«ابراهيم بن هاشم» نيز او را توثيق كرده است.[228]

[219] . الاصيلى فى انساب الطالبيّين، ص 195؛ عمدة الطالب، ص 252؛ بحار الانوار، ج 48، صص 285 و 288.

[220] . رجال الطوسى، ص 224.

[221] . مستدركات علم رجال الحديث، ج 5، ص 118.

[222] . تنقيح المقال، ج 2، ص 319.

[223] . مناقب آل ابى‌طالب، ج 2، ص 383؛ الاختصاص، ص 102؛ عيون المعجزات، ص 109.

[224] تاريخ بغداد، ج 4، ص 151.

[225] . بحار الانوار، ج 39، صص 138 و 139؛ كشف اليقين فى امرة اميرالمؤمنين، صص 133 و 135.

[226] . الكافى، ج 2، ص 429؛ بحار الانوار، ج 5، ص 324.

[227] . بحار الانوار، ج 4، ص 124.

[228] . تنقيح المقال، ج 2، ص 319.