از شيخ ورّام، كتابى به نام «تنبيه الخواطر و نزهة النواظر»، بجا مانده است كه به «مجموعه ورّام» نيز شناخته مىشود. شهرت اصلى ورام نخعى ميان علماى شيعه، بيشتر به دليل تأليف همين كتاب، بوده است. موضوع اين كتاب، موعظههاى اخلاقى و ترغيب به زهد است و تاكنون چندين بار، از جمله در سال 1376 ه. ق، به كوشش علىاصغر حامد در تهران، منتشر شده است.
شيخ
ورّام نخعى، به تصريح مورخان، از جمله سبط ابنجوزى و ابنساعى، در سال 605 ه. ق،
در زادگاهش حله، از دنيا رفت و جنازهاش را به كوفه منتقل كردند و در آستان مقدس
اميرمؤمنان (ع)، به خاك سپردند.[217] بدين
ترتيب، نمىتوان براى زيارتگاه منسوب به وى در حله، صحت و اعتبار تاريخى قائل
گرديد.
زيارتگاههاى امامزادگان و سادات شهر حله
225. مزار امامزاده ابراهيم بن موسى (ع)
اين
زيارتگاه، در محله معروف به «حى الجمهورى»، نزديك «باب المشهد» شهر حله قرار دارد
و به ابراهيم بن امام موسى كاظم (ع) منسوب است.[218]
در بخش آستان كاظمين (عليهما السلام) از همين كتاب، به تفصيل بيشترى درباره وى و
اينكه به گفته علماى انساب، در كاظمين به خاك سپرده شده است، سخن گفتيم. با اين
حال و قطع نظر از اختلاف ميان مورخان و علماى انساب كه براى امام موسى كاظم (ع)،
دو فرزند به نام ابراهيم قائل شدهاند، زيارتگاههاى متعدد ديگرى، منسوب به
ابراهيم بن موسى (ع) در مناطق مختلف ايران وجود دارد كه از آن جمله، مىتوان به
اصفهان، كاشان، قم، اراك، شيراز، تبريز،