نام کتاب : زيارتگاههاى عراق (معرفى زيارتگاه هاى مشهور در كشور عراق) نویسنده : فقیه بحرالعلوم، محمدمهدی جلد : 2 صفحه : 76
شهر عمادالدين ابوالفداء ايوبى
(امارت: 710- 732 ه. ق) و فرزندش ملك الافضل (امارت: 732- 742 ه. ق)، اشعارى سرود
و مورد احترام اين دو بود.[183]
بىترديد
صفىالدين حلى، مذهب شيعه داشته است و تراجمنويسان متأخر شيعه، همچون محمد بن
طاهر سماوى و سيد محسن امين، در كتابهاى خود، شرح حال وى را آوردهاند.[184]
برخى نويسندگان اهلسنت، او را «متهم به رفض» دانستهاند[185]
و صنعانى، وى را «از بزرگان اماميه» برشمرده است.[186]
او قصايد زيبايى در مدح پيامبر (ع) و امام على (ع) و اهلبيت (عليهم السلام) دارد.
صفىالدين
حلى، از شعراى بزرگ و نامآور عرب، به شمار مىآيد. صفدى، وى را شاعر مطلق عصر
خود، برشمرده است.[187] ديوان او،
يك بار در سال 1297 ه. ق، در دمشق چاپ شده و در دوره اخير نيز انتشارات دار صادر،
آن را در بيروت منتشر كرده است.
درباره
تاريخ و محل وفات وى، اقوال مختلفى ذكر شده است. صفدى، تاريخ وفاتش را سال 749 ه.
ق،[188] و
ابنحبيب، سال 750 ه. ق، دانسته است.[189] صنعانى به
نقل از قاضى قطبالدين محمد مصرى و همچنين شوكانى، سال وفاتش را 752 ه. ق، ذكر
كردهاند.[190]
222. مقبره محقق حلى
زيارتگاه وى در محله «جباويين» حله، در خيابانى قرار دارد كه به كنيه وى، «ابوالقاسم» ناميده شده است.