نام کتاب : زيارتگاههاى عراق (معرفى زيارتگاه هاى مشهور در كشور عراق) نویسنده : فقیه بحرالعلوم، محمدمهدی جلد : 2 صفحه : 64
وآملًا متوسلًا بكل ما يتوسل به
احد من الخلائق اليه».[128]
بنابراين،
انتساب قبرى به سيد بن طاووس در حله، پذيرفتنى نيست. اما سيد حسن صدر در كتاب
«تحية اهل القبور بما هو مأثور»، ابراز عقيده نموده است كه قبر منسوب به وى در
حله، در واقع قبر فرزندش، رضىالدين على بن على است كه در نام، كنيه و لقب، با
پدرش، اشتراك داشته است.[129]
سيد
رضىالدين على، فرزند سيد بن طاووس، از علما و محدثان شيعه، به شمار مىآيد و از
پدر خود و نيز خواجه نصيرالدين طوسى و سيد محمد بن معيه، روايت كرده است. او پس از
درگذشت برادر بزرگتر خود، صفىالدين محمود، در سال 680 ه. ق، منصب نقابت علويان
را برعهده گرفت. از وى اثرى به نام «زوائد الفوائد»، به عربى بهجا مانده است كه
بيشتر مطالب آن، برگرفته از كتاب سه جلدى پدرش «الاقبال لصالح الاعمال» است.[130]
(مرقد سيد رضىالدين على بن طاووس تصوير شماره 15)
...
درباره
تاريخ بناى اوليه زيارتگاه، اطلاع دقيقى در دست نيست. مساحت فعلى زيارتگاه، حدود
1600 مترمربع است. ورود به اتاق مقبره، با عبور از حياط سرپوشيدهاى، امكانپذير
است. اتاق مقبره به شكل مربع است و قبر، ميان آن قرار دارد كه بر آن، ضريح چوبى
مشبكى نصب شده است. بر فراز اتاق مقبره، گنبد بزرگى وجود دارد كه داراى پوشش
كاشىكارى مزين به اسامى ائمه معصوم (عليهم السلام) است. آخرين بازسازى بناى
زيارتگاه، پس از سقوط نظام صدام در سال 2003 م، صورت گرفته است كه در جريان آن،
مسجدى نيز كنار زيارتگاه، ساخته شده است.[131]
211. مقبره ابنطاووس (غياثالدين عبدالكريم)
غياثالدين ابوالمظفر عبدالكريم بن احمد بن موسى بن جعفر، از ديگر علماى