نام کتاب : زيارتگاههاى عراق (معرفى زيارتگاه هاى مشهور در كشور عراق) نویسنده : فقیه بحرالعلوم، محمدمهدی جلد : 2 صفحه : 62
زيارتگاه منتقل شده است. حيدر
الجد، معتقد است صاحب اين قبر، عبدالله بن احمد بن رضىالدين على بن رضىالدين على
بن طاووس مىباشد[124] و در واقع پدر وى، همان
قوامالدين احمد، نوه سيد بن طاووس است كه نقيب سادات بوده است كه پيش از وى ياد
كرديم.
210. مقبره ابنطاووس (رضىالدين على)
خاندان آلطاووس از خاندانهاى علمى شيعه و سادات علوى است كه تعدادى از شخصيتهاى اين خاندان، بهويژه در سده هفتم هجرى در عراق، از جايگاه علمى مهمى برخوردار بودند. نسب آنها از سوى پدر، به امام حسن مجتبى (ع) و از سوى مادر، به امام زينالعابدين (ع) مىرسيد.
نسبت اين خاندان به يكى از اجدادشان، محمد بن اسحاق، مشهور به «طاووس» بوده است كه گويند به علت چهره زيبا و پاهاى نامتناسب، به اين لقب شناخته مىشد. او در روزگار خود، از عالمان و محدثان بود و مقام رياست سادات علوى را در حله و سورا برعهده داشت.
سيد
رضىالدين ابوالقاسم على بن موسى بن جعفر، مشهور به سيد بن طاووس، از مشهورترين
شخصيتهاى علمى آل طاووس است. او در سال 589 ه. ق، در حله به دنيا آمد. مادرش،
دختر شيخ ورّام بن ابىفراس حلى و مادر پدرش دختر شيخ طوسى بود. دوران كودكى و
جوانى را در زادگاهش، به فراگيرى دانش گذراند و سپس به بغداد رفت و حدود پانزده
سال، در آن شهر زيست و سپس در روزگار مغولان، بار ديگر به بغداد بازگشت. او با
مستنصر، خليفه عباسى، روابط حسنهاى داشت؛ بهطورىكه خليفه به او، منصب قضاوت و
نقابت علويان عراق را پيشنهاد كرد؛ اما او نپذيرفت. او در زمان حمله مغولان به
عراق، با توجه به موقعيت ويژه خود تلاش كرد تا در حد امكان، از ويرانى و خونريزى
آنها جلوگيرى كند.[125]
[124] .« مراقد آل طاووس فى الحلة»، حيدر الجد، ينابيع،
العدد 23، صص 40 و 41.