و اين‌گونه سعيد را از قفا سر بريدند.[1497]

به گزارشى، ساق‌هاى پاى سعيد را بريدند تا غل و زنجيرها را به سرعت، از بدن او بيرون آورند.[1498] درباره وى، از بزرگان حديث نقل شده است كه حجاج، سعيد بن جبير را كشت؛ در حالى كه همه مردم دنيا، به دانش او نيازمند بودند.[1499]

نفرين سعيد در حق حجاج، مستجاب شد و پس از قتل وى، حجاج تنها پانزده يا چهل روز زنده بود و با بيمارى بدخيمى جان داد؛ در حالى‌كه در اين مدت، پيوسته بيهوش مى‌شد و چون به هوش مى‌آمد، مى‌گفت: «سعيد بن جبير از من چه مى‌خواهد؟»[1500]

او دو فرزند پسر، به نام‌هاى عبدالله و عبدالملك داشت كه راوى حديث بودند[1501] و نيز دخترى داشت كه نامش مشخص نيست و بعدها همسر «ميمون بن مهران»، از فقها و محدثان كوفه‌[1502] شد و زنى عابد و باوقار بود.[1503]

سعيد بن جبير در شهر واسط، به خاك سپرده شد و قبر او در محله حزامين (كمربند فروشان)، زيارتگاه مردم شد.[1504] (تصوير شماره 138- 139)

...

...

432. مزار امامزاده معدّ بن امام هادى (ع)

اين زيارتگاه، ميان باغ‌هاى بيرون شهر نيل، نزديك تپه‌اى باستانى به نام «تل الاحيمر»، قرار دارد. روى قبر، كتيبه‌اى سنگى وجود دارد كه متن آن را به سختى مى‌توان خواند. گويا اين زيارتگاه، در گذشته، به نام «مقام خضر» شناخته مى‌شده است. اما «حاج عبيس عمّارى»، خادم زيارتگاه، داستان شناسايى و ساختن اين زيارتگاه را بدين شرح، بيان مى‌كند:

[1497] . المنتظم، ج 7، ص 9؛ سير اعلام النبلاء، ج 4، ص 334.

[1498] . أنساب الاشراف، ج 7، ص 370.

[1499] . سير اعلام النبلاء، ج 4، ص 325.

[1500] . أنسابالاشراف، ج 7، ص 369، مروج‌الذهب، ج 3، ص 164.

[1501] . تاريخ بخارى، ج 5، صص 16 و 103؛ تهذيب الكمال، ج 15، ص 26.

[1502] . سيراعلام النبلاء، ج 5، ص 71.

[1503] . أنساب الاشراف، ج 7، صص 368 و 370.

[1504] . واسط فى العصر العباسى، ص 103.