درباره دفن شدگان در اين زيارتگاه، اطلاع دقيقى در دست نيست. «ياسين الخطيب»، از اين زيارتگاه با نام «دختران حسن» (ع)، ياد كرده است كه ام‌كلثوم، دختر امام حسين (ع) نيز همراه آنهاست. صاحب منهل الاولياء، دفن شدگان در اين زيارتگاه را رقيه يا ام‌كلثوم، دختر حسين (ع) يا فرزندان حسن (ع)، معرفى كرده و افزوده است كه در اينجا، قبر يا مقامى وجود دارد كه طبق باور اهالى، فرزند امام حسن (ع)، از دست دشمنان خود، به اينجا فرار كردند و خود را در چاهى كه در اين مكان وجود داشت، انداخت و مرد. گفتنى است كه چنين داستانى، صحت ندارد و در تاريخ، نيامده است.[1339]

389. مزار امامزاده زيد بن على بن الحسين (ع)

اين مقام كه به فرزند بزرگوار امام سجاد (ع) منتسب است، نزديك سور موصل، واقع شده و از بناهاى بدرالدين لؤلؤ اتابكى، حاكم موصل است.[1340]

390. مزار امامزاده عبدالله باهر

اين زيارتگاه و مسجد جامع، در محله شيخ فتحى شهر موصل كه به ناحيه «خراب»، مشهور است، مقابل تل الكناسه، واقع شده كه در اصل مدرسه علميّه بوده است. اين بنا، به «مشهد الامام الباهر»، «ضريح الامام الامام الباهر» و «مقام الامام الباهر» خوانده مى‌شود و در گذشته، محل تدريس علوم دينى بود كه پس از تخريب آن، بدرالدين لؤلؤ اتابكى، مسجد جامع و مقام امام عبدالله الباهر را ساخت كه در طول زمان، به مشهد امام باهر، شناخته شد.

اتاق مرقد، سمت چپ ورودى اصلى مسجد جامع، واقع شده و اتاقى به ابعاد 40/ 7* 50/ 7 متر است كه دربردارنده مقرنسات و كتيبه‌هاى تاريخى است كه از جمله، در سمت راست، اين جملات، گچ‌برى شده است: «بني هذا المقام في شهور سنة تسع وتسعين وستمائة».

گرداگرد ورودى را سنگ‌هاى بزرگى به شكل مستطيل، احاطه كرده و كتيبه‌اى از

[1339] . منية الادباء فى تاريخ الموصل الحدباء، ص 104.

[1340] . دليل العتبات و المراقد فى العراق، ص 203.