اما يحيى بن ابى الحسن على غراب، صاحب يك فرزند، به نام على، ملقب به اللميس بود كه در نجف سكونت داشت و به آل لميس، شهرت دارند.[1286]

همين نسب‌نامه را ديگر علماى انساب ذكر نموده‌اند.[1287] اما به تاريخ وفات سيد على غراب، اشاره‌اى نداشته‌اند. از آنجايى كه سال وفات سيد ابوالحسن على جمانى شاعر، 270 ه. ق، ذكر شده است‌[1288] و علماى انساب، هر سه نسل را صد سال، محاسبه مى‌كنند و بين على جمانى و على غرابى، شش نسل فاصله است، مى‌توان وفات سيد على غرابى را در ثلث آخر قرن پنجم هجرى، گمان زد.

375. مزار سيد محمد نفس زكيه‌

با وجود آنكه منصور دوانيقى، محمد را در سال 140 ه. ق، در مدينه به قتل رساند، مرقدى در نزديكى دجله، در شهر العماره، به وى منسوب است كه مورد احترام اهالى آنجاست.[1289]

محمد، معروف به نفس زكيه و برادرش ابراهيم، معروف به قتيل باخمرى، در سال 145 ق عليه منصور عباسى قيام كردند. محمد، برادرش ابراهيم را به بصره فرستاد و قرار بر اين شد كه، همزمان در مدينه و بصره، قيام را آغاز كنند.[1290]

اما محمد، در اواخر جمادى‌الثانى يا اوايل رجب سال 145 ه. ق، بدون هماهنگى با برادرش، ابراهيم، در مدينه قيام كرد و با همه مقاومت و سرسختى كه وى و يارانش از خود نشان دادند، سرانجام كشته شد و سر او را نزد منصور فرستادند.[1291]

ابراهيم هم گرچه آمادگى چندانى براى قيام نداشت، اما پس از دريافت نامه محمد

[1286] . عمدة الطالب فى انساب آل ابى‌طالب، ص 368.

[1287] . الاساس لانساب الناس، ص 271؛ التذكره فى انساب المطهره، ص 210.

[1288] . المجدى، ص 386.

[1289] . دليل العتبات و المراقد فى العراق، ص 188.

[1290] . تاريخ طبرى، ج 3، ص 422؛ الكامل، ج 3، ص 564؛ البداية والنهاية، ابن‌كثير، ج 10، ص 341.

[1291] . تاريخ يعقوبى، ج 2، صص 365- 368؛ تاريخ طبرى، ج 3، صص 425- 438؛ مروج الذهب، ج 2، ص 298؛ مقاتل الطالبيين، صص 273- 281؛ الكامل، ج 3، صص 563- 578.