گرفته است و اطراف آن، حدود دوازده چشمه وجود دارد كه از آن، «قير» طبيعى خارج مى‌شود. ازاين‌رو مى‌توان منطقه هيت را منحصر به فرد، به شمار آورد.[19]

4. عانه: شهر تاريخى ديگرى است كه در ساحل راست (غربى) رود فرات، حدود 210 كيلومترى غرب مركز استانِ انبار (رمادى) قرار دارد. پيشينه آن، به دوره تمدن آشورى برمى‌گردد و در گذشته به نام «عانات»، شناخته مى‌شده است. يك ويژگى جالب عانه آن است كه اين شهر در مسافتى حدود بيست كيلومتر، در ساحل رود فرات، امتداد دارد؛ در حالى‌كه عرض آن، از 250 متر فراتر نمى‌رود.[20]

البته هسته تاريخى اين شهر، همان‌گونه كه جغرافيدانان مسلمان نيز اشاره كرده‌اند، درون جزيره‌اى، ميان يك خليج كه از رود فرات منشعب شده، قرار داشته است.[21] برجسته‌ترين اثر اسلامى باقى‌مانده در عانه، مناره‌اى هشت‌ضلعى از سنگ و گچ است كه ميان جزيره مورد نظر قرار دارد و قدمت آن، از قرن يازدهم ميلادى، دانسته شده است.[22]

زيارتگاه‌هاى مهم استان انبار

188. زيارتگاه عبدالله بن مبارك‌

اين زيارتگاه، در شهر هيت واقع است و مدفن عبدالله بن مبارك مروزى، از علماى زاهد قرن دوم هجرى است. كنيه وى، ابو عبدالرحمان بود و در سال 118 ه. ق، از پدرى تركستانى و غلام تاجرى همدانى و مادرى از اهل خوارزم، به دنيا آمد.[23] او از نوجوانى، به كسب دانش روى آورد؛ هرچند خود مى‌گويد انگيزه‌اش طلب دنيا بود و در آغاز، به‌

[19] . القباب المخروطية فى العراق، صص 67 و 69.

[20] . موسوعة المدائن العراقية، صص 171 و 172.

[21] . از جمله ر. ك: صورة الارض، ص 206.

[22] . موسوعة المدائن العراقية، ص 172.

[23] . تاريخ الإسلام، ج 12، ص 230؛ تاريخ مدينة دمشق؛ ج 32، ص 402.