نام کتاب : زيارتگاههاى عراق (معرفى زيارتگاه هاى مشهور در كشور عراق) نویسنده : فقیه بحرالعلوم، محمدمهدی جلد : 2 صفحه : 306
سيد خضير، فرزند سيد محسن بن
سيد مسافر بن سيد حمود صافى موسوى است كه در سال 1890 م، وفات يافته است. فرزند و
پسرعموهاى وى، اين ساختمان را به مناسبت زهد و تقواى او، بر مرقدش ساختهاند و
اينك توليت آن، در دست سادات صوافى و آلصافى است.[1122]
...
335. مزار سيد عباس ابوكله
اين زيارتگاه، در منطقه ابوعراميط خارج از شهر «شطره»، واقع شده و به «ابوشاهينه» نيز معروف است. اين بقعه را ابوعراميط مىگويند؛ زيرا سيد عباس، شبانه از بغداد گريخت و قصد رفتن به مناطق «ارياف» را داشت؛ تا از مركز خلافت دور باشد. اما بعد از چند روز راهپيمايى، به منطقهاى رسيد كه آن روز با نام ابوعراميط، شناخته مىشد. از اينرو بعدها مرقدش به ابوعراميط، نامگذارى شد.
...
همچنين عباس را ابوشاهينه مىخوانند؛ زيرا مشهور است كه شاهينى به سبب ترس از صيد باز شكارى، به داخل گنبد بقعه سيد عباس، مخفى مىشود و هنگامى كه باز از پشت به شاهين برخورد مىكند، بالهايش به لايههاى گنبد، گير مىكند و چند سال، معلق همانجا مىماند.
اين بقعه را «ابوكله» نيز مىنامند و اهالى مىگويند زمانىكه عثمانىها، عراق را تصرف كردند، آنان اين منطقه را با عرابههاى جنگى (توپ) كه به نام «الكلل» معروف بود، بمباران مىكردند و هنگامى كه گلوله به اطراف اين بقعه، به زمين مىنشست، تنها از آن، خاك به هوا پخش مىشد و آسيبى به بقعه نمىزد. از اينرو سيد عباس به ابوكله، مخفف الكلل، خوانده شد.
ساختمان بقعه، قديمى است و شامل ايوان، گنبد، رواق و ضريح مىباشد. به اعتقاد اهالى، شخص مدفون در آن، عباس بن امام كاظم (ع) است. اما اين ادعا، منشأ صحيحى