در روستاى «خابوره» عراق مى‌باشد و برخى نسب او را بدين ترتيب دانسته‌اند: احمد الاكبر بن ابى على حسن بن محمد الحائرى بن ابراهيم المجاب بن محمد العابد بن امام موسى كاظم (ع).[1119]

وى سيدى جليل‌القدر و عظيم‌الشأن و مكنا به ابوالطيب بود. او، چهار برادر به اين نام‌ها داشت:

احمد الاصغر، ابوالحسن على الضخم، ابوالحسن محمد الاعجمى و ابوجعفر محمد. همچنين وى، صاحب چهار فرزند، به اين نام‌ها بود: ابوالحسن على، ملقب به ابوفويره كه نسلش را بنوفويره گويند؛ ابوالحسن معصوم و اوجد آل معصوم در حله و حائر است؛ طاهر و ابوالبركات حسن بركه.[1120] در كشورهاى عربى، نسل بسيارى از احمد ابوالطيب يا ابوالرايات، تاكنون به يادگار مانده كه نامشان، زينت‌بخش كتب انساب است.

333. مزار سيد حمد غالبى‌

اين مرقد، خارج از شهر «شطره»، در منطقه البدعه، واقع شده و بسيار مورد توجه اهالى است و كراماتى نيز از صاحب قبر، نقل مى‌كنند.

ساختمان آرامگاه، در سال 1954 م، ساخته شده و به مرور ايام، ملحقاتى به آن افزوده شده است. بقعه داراى گنبد شلجمى به قطر سه متر و ارتفاع بيش از هشت متر مى‌باشد كه با كاشى لاجوردى، تزيين شده است. زير آن، ضريح فلزى قرار دارد كه از مرقد، محافظت مى‌كند. ايوان بقعه، روبه شمال، طراحى شده است و به غير از اتاق مرقد، يك رواق و دو اتاق ديگر براى اسكان زائران دارد. گرداگرد صحن بقعه، نخلستان وجود دارد كه منظره زيبايى را پديد آورده است.

«سيد حمد»، از سادات رضوى و جد آل‌احمد و آل‌غوالب است. او در سال 1850 م، در

[1119] . مراقد المعارف، ج 1، صص 105 و 106.

[1120] . مناهل الضرب، صص 486 و 487؛ التذكره، صص 144 و 145؛ تهذيب الانساب، ص 167؛ المعقبون من آل ابى‌طالب، ج 2، صص 278 و 279.