329. مرقد عمرو بن امية ضمرى (ابوعجله)

در منطقه سوق‌الشيوخ، مزارى منسوب به عمرو بن اميّه ضمرى، وجود دارد كه نزد اهالى، به «ابوعجله» شناخته مى‌شود.[1032] عمرو بن اميّة بن خويلد، از تيره بنى‌ضمره قبيله كنانه، با كنيه ابواميه، در جاهليت، به بى‌باكى و تهوّر، شهره بود. در جنگ بدر و احد، عليه اسلام جنگيد و در سال چهارم، مسلمان شد و به مدينه مهاجرت كرد. پيامبر اكرم (ص) با توجه به توانايى‌هاى او، مأموريت‌هاى مهمى را برعهده وى گذاشت؛ از جمله پيام‌رسانى به دربار نجاشى، پادشاه مسيحى حبشه و دعوت وى به اسلام، خواستگارى و عقد كردن ام‌حبيبه، دختر ابوسفيان، براى آن حضرت‌[1033] و نيز، تلاش براى كشتن ابوسفيان در واكنش به تلاش وى براى ترور پيامبر.[1034]

او تنها بازمانده شهداى بئر معونه بود كه هرچند تمام همراهانش كشته شدند، ولى بدون آسيب ديدن، بازگشت.[1035] برخى از گزارش‌ها نشان مى‌دهند كه پيامبر (ص)، به وى اعتماد چندانى نداشته است.[1036] او نزد عمر بن خطاب و عثمان، از جايگاه ويژه‌اى برخوردار بود و هم‌سفره آنان مى‌شد.[1037]

فرزندانش، به نام‌هاى جعفر، فضل و عبدالله، از وى روايت نقل كرده‌اند، عمرو در اواخر حكومت معاويه، قبل از سال 60 ه. ق، از دنيا رفت.[1038] افزون‌بر قبر منسوب به وى در استان ذى‌قار، قبر ديگرى را نيز در شهر حمص، به وى نسبت داده‌اند كه به «بابا عمرو»، مشهور بوده است.[1039] اين در حالى است كه با توجه به مرگ عمرو در مدينه‌

[1032] . معجم المراقد والمزارات فى العراق، ص 183.

[1033] . اعلام الورى بأعلام الهدى، ص ~45

[1034] . اسدالغابة، ج 3، ص 691؛ تاريخ مدينة دمشق، ج 45، ص 425.

[1035] . المغازى، ج 1، ص 352؛ أنساب‌الاشراف، ج 11، ص 121.

[1036] . الطبقات الكبرى، ج 4، ص 222.

[1037] . تاريخ الطبرى، ج 4، ص 401.

[1038] . اسدالغابة، ج 3، ص 691؛ تاريخ مدينة دمشق، ج 45، ص ~422

[1039] . رحلة المكناسى، ص 170؛ النفحة المسكية فى الرحلة المكية، ص 228.