عباس بن مرداس را از «مؤلّفة قلوبهم»، به شمار آورده‌اند. او در غزوه‌هاى پيامبر (ص)، شركت مى‌كرد و پس از آن، به نزد قوم خود بازمى‌گشت و در مكه و مدينه، حضور نمى‌يافت.[792] گويند او از كسانى است كه در دوره جاهليت نيز، خَمر را تحريم كرده بود.[793]

ابن‌مرداس، طبع شاعرى نيز داشت و در برخى منابع، اشعار وى نقل شده است.[794] ابن‌سعد، او را در شمار صحابه‌اى كه پس از اسلام، در بصره سكونت داشتند، ياد كرده و گفته است كه او در وادى بصره، زندگى مى‌كرد و به اين شهر رفت‌وآمد زيادى داشت و اهل بصره از وى، روايت كرده‌اند و فرزندانش نيز در باديه بصره، مى‌زيسته‌اند و برخى از آنها، به شهر بصره مهاجرت كردند.[795]

279. مزار ابوالجوزى‌

اين مزار، در روستاى ابوسَلال، از توابع شهر ابوالخصيب، قرار دارد.[796] درباره شخص مدفون در آن، اطلاع دقيقى در دست نيست. اما گفته مى‌شود كه از علماى بصره و نامش محمد، بوده است. ساختمان مزار، شامل دو اتاق گنبددار متصل به يكديگر است كه در اتاق جنوبى، قبر ابوالجوزى و در اتاق شرقى، قبر همسرش قرار دارد.[797]

...

280. مزار شيخ خالد

اين مزار، در جاده منتهى به روستاى محيله، نزديك روستاى حمزه، در منطقه ابوالخصيب، واقع است و عبدالله المبارك الصباح (1914- 1994 م)[798]، از رجال خاندان حاكم‌

[792] . الطبقات الكبرى، ج 3، ص 196.

[793] . الاستيعاب، ص 560.

[794] . از جمله، ر. ك: الاستيعاب، صص 559 و 560؛ تاريخ مدينة دمشق، ج 26، صص 414 و 425.

[795] . الطبقات الكبرى، ج 3، ص 196 و ج 5، ص 127.

[796] . تاريخ مساجد البصرة، ص 171.

[797] . موسوعة تاريخ البصرة، ج 1، ص 354.

[798] . وى نايب« عبدالله السالم المبارك الصباح»، حاكم پيشين كويت در دوره حكومت وى( 1950 و 1965 م) و فرمانده ارتش كويت در سال‌هاى 1954 و 1961 م بود و همسرش« سعاد محمد الصباح»( متولد 1942 م)، اقتصاددان، منتقد، اديب و شاعر زن كويتى است.