بزرگى جلالت و علوّ مرتبت جناب قاسم، زياده از آن است كه براى ترغيب به زيارتش، به اين خبر بى‌اصل و نشان، متمسّك شد.[396]

با اين حال، در برخى منابع قديمى، به انتساب اين قبر، به قاسم بن موسى (ع)، تصريح شده است‌[397] و بسيارى از نويسندگان متأخر نيز انتساب آن را به وى، پذيرفته‌اند.[398] مرحوم سيد بن طاووس نيز قاسم بن موسى را در رديف حضرت ابوالفضل عباس (ع) و على اكبر بن امام حسين (ع) قرار داده و گفته است:

هرگاه خواستى يكى از فرزندان ائمه (عليهم السلام)، مانند قاسم، فرزند امام كاظم (ع) و عباس، فرزند اميرمؤمنان (ع) يا على بن الحسين (ع)، شهيد كربلا يا كسانى را كه در اين رديف‌اند، زيارت كنى، برابر قبرشان كه صلوات خدا بر ايشان باد، مى‌ايستى و مى‌گويى: ...».[399]

244. آستان حمزة بن قاسم‌

اطراف حله، مزار بزرگ و باعظمتى است كه به حمزه، پسر امام موسى كاظم (ع)، منسوب بوده است. مردم آن را زيارت مى‌كند و براى وى، كراماتى نقل مى‌نمايند. اما اين انتساب، اصلى ندارد و اين شهرت، صحيح نيست. بلكه آنجا، قبر حمزة بن قاسم بن على بن حمزة بن حسن بن عبيدالله بن عباس بن اميرمؤمنان (ع) است. او مكنا به «ابويعلى» و ثقه‌اى جليل‌القدر بود.

از كسانى‌كه به دفن شدگان حمزة بن موسى (ع) در شهر حله عراق، تصريح كرده‌اند، يكى علامه نسّابه ابن طقطقى (متوفاى 709 ه. ق)، است كه مى‌نويسد:

[396] . تحفة الاحباب، ص 393.

[397] . از جمله، ر. ك: معجم البلدان، ج 3، ص 372. عيسى بن ابى‌بكر هروى نيز از اين زيارتگاه، با عنوان« ابوالقاسم بن موسى بن جعفر( ع)» ياد كرده است. ر. ك: الاشارات الى معرفة الزيارات، ص 76.

[398] . سفينة البحار، ج 2، ص 220؛ مراقد المعارف، ج 2، ص 181؛ تحفة الاحباب، ص 393؛ تنقيح المقال، ج 2، ص 24؛ منتهى الآمال، ج 2، ص 355؛ بحار الانوار، ج 48، ص 213؛ تحفة العالم، ج 2، ص 33؛ بدر فروزان، ج 1، ص 34.

[399] . مصباح الزائر، سيد بن طاووس، ص 503.