خيبر، به مدينه بازگشت. پس از ورودش به مدينه، پيامبر اسلام (ص) او را در آغوش كشيد و گفت: «نمى‌دانم كدام خبر مرا بيشتر خوشحال كرد؟ فتح خيبر يا آمدن جعفر؟».

در سال 8 ه. ق، در غزوه موته شركت كرد و پس از قطع شدن دست‌هايش و با بدنى كه بيش از نود زخم برداشته بود، در سنى كمتر از چهل سال، به شهادت رسيد. از پيامبر اسلام (ص) روايت شده است: «خداوند به‌جاى دست‌هاى بريده جعفر، دو بال به او عطا كرد كه با آن در بهشت پرواز مى‌كند». ازاين‌رو جعفر در اسلام به «طيّار»، معروف شده است. همچنين گفته‌اند كه پيامبر (ص) درباره او گفته است: «جعفر در خلقت و در اخلاق، شبيه من است».[335]

زيارتگاه جعفر طيار، تا به امروز، در روستاى «مزار»، نزديك «موته»، در استان «كَرك» كشور اردن، قرار دارد. با اين حال، زيارتگاه‌هاى ديگرى نيز، از جمله چندين زيارتگاه در كشور سوريه، به وى منسوب است. در استان بابِل عراق نيز زيارتگاهى منسوب به وى، وجود دارد كه در منطقه هاشميه، واقع است.

زيارتگاه‌هاى فرزندان و نوادگان ائمه (عليهم السلام)

242. آستان زيد بن امام زين‌العابدين (ع)

نام پرافتخار زيد بن على، با انقلاب خونين و قيام خداپسندانه‌اش، همراه است و هركس نام زيد را شنيده باشد، كم و بيش، آوازه قيام و شهادت او را نيز شنيده است. او نخستين سيد حسينى علوى است كه عليه ظلم و فساد و مقابل غاصبان خلافت و شجره ملعونه، يعنى بنى‌اميه، قيام كرد و با وجود آنكه مردى پرهيزكار، محدث، مفسر، عالم، جليل‌القدر و شريف بود، در ميدان نبرد نيز همانند جد بزرگوارش، حضرت سيّدالشهدا (ع)، شجاع، دلير و مجاهد، به شمار مى‌رفت.

...

تاريخ تولد و شهادت زيد: روز ولادت زيد مشخص نيست و بين مورخان هم در سال ولادتش، اختلاف است. ابن‌عساكر (متوفاى 571 ه. ق)، سال تولد او را 78 ه. ق،

[335] . ر. ك: انساب الاشراف، ج 2، ص 43؛ الاعلام، ج 2، ص 125.