در روز جمعه، نخستين روز ماه رجب سال 1424 ه. ق، پس از اقامه نماز جمعه، هنگام خروج از حرم اميرمؤمنان (ع) بر اثر انفجار خودروى بمب‌گذارى شده، به همراه 83 نفر از همراهانش به شهادت رسيد.

پس از شهادت وى، برادرش سيد عبدالعزيز حكيم، به رياست مجلس اعلاى شيعه عراق برگزيده شد. اما وى نيز چند سال بعد، در روز پنجم رمضان 1431 ه. ق، بر اثر بيمارى سرطان، در تهران از دنيا رفت. جنازه‌اش را به نجف انتقال دادند و كنار قبر برادرش سيد محمدباقر، در ميدان ثورة العشرين، به خاك سپردند.[146]

اكنون روى قبر اين دو برادر از خاندانِ حكيم، ساختمانِ مقبره و مجتمع فرهنگى بزرگ و باشكوهى در حال ساخت است كه داراى گنبد و گلدسته عظيم و مرتفع مى‌باشد و از بخش‌هاى مختلفى نيز تشكيل شده است.

19. مقبره شهيد سيد محمدباقر صدر

آيت‌الله سيد محمدباقر، فرزند سيد حيدر صدر، در 25 ذى‌القعده 1353 ه. ق، در كاظمين ديده به جهان گشود. خاندان صدر، همگى از چهره‌هاى سرشناس، وارسته، دانشمند و باتقوا محسوب مى‌شوند. شهيد صدر كه در چهارده سالگى، پدرش را از دست داد، از همان دوران كودكى، تحصيلات دينى خود را آغاز كرد و از محضر اساتيدى، مانند شيخ محمدرضا آل‌ياسين و سيد ابوالقاسم خوئى بهره برد و به درجه اجتهاد رسيد. او به فراگيرى دانش فقه و اصول كه در آن زمان، در حوزه نجف اشرف متداول بود، بسنده نكرد. بلكه به ساير موضوعات فكرى اسلامى نيز، چون فلسفه، اقتصاد، منطق، اخلاق، تفسير و تاريخ پرداخت و در هريك از اين زمينه‌ها، آثارى ارائه كرد. از تأليفات مهم ايشان، مى‌توان به كتاب‌هاى فلسفتنا، اقتصادنا، غاية الفكر فى علم الاصول، فدك فى التاريخ و بحث حول المهدى اشاره كرد.

[146] . راهنماى مصور سفر زيارتى عراق، ص 524.