بزرگان، كلام مرحوم مجلسى را تلقى به قبول كرده و عيناً يا با اندكى تصرف، آن را ذكر كرده‌اند؛[1626] براى نمونه، مرحوم محسن امين در اعيان الشيعه، مى‌نويسد: «حكيمه، از بانوان صالح و عابد و قانت بوده و از ايشان اخبارى در تزويج امام عسكرى (ع) با نرجس خاتون (عليهما السلام) و ولادت امام از ايشان، نقل شده است».[1627]

مرحوم شيخ عباس قمى نيز در مفاتيح الجنان، مى‌نويسد:

در كتب «مزار»، زيارت مخصوصى براى آن معظمه ذكر نشده؛ آن مرتبه رفيعه كه براى او است. پس سزاوار است، او را زيارت كنند به الفاظى كه در زيارت اولاد ائمه (عليهم السلام) نقل شده است يا زيارت كنند او را به الفاظى كه در زيارت عمه مكرمه‌اش حضرت فاطمه معصومه، بنت موسى بن جعفر (عليهما السلام) وارد شده است.

دو- نرجس، مادر امام زمان (عج)

نرجس‌[1628] خاتون (عليها السلام) در سرزمين روم، به دنيا آمد. ايشان، دختر يشوعا، پسر قيصر روم و نامش مليكا بود.

وى از جانب مادر، نسبش به «شمعون بن حمّون الصَّفا»، وصى نامدار حضرت عيسى بن مريم (عليهما السلام) مى‌رسد. شمعون الصّفا كه از شدت زهد و تقوا، برترين حوارى مسيح (ع) بود، به مقام وصايت آن حضرت رسيد. نسل دخترى وى، پس از قرن‌ها و از طريق يكى از نوادگان دخترى او، به دوشيزه‌اى طاهره و مطهره، منتهى شد. وقتى اين دوشيزه به سن ازدواج رسيد، به دليل داشتن شرافت حَسَب و نسب، بين اشراف و بزرگان، خواستگاران زيادى داشت. اما در اين بين، قيصر مايل بود كه نوه عزيزش را به عقد يكى از نوه‌هاى پسرى خويش، دربياورد و اين مسئله، بسيار طبيعى مى‌نمود.

قيصر روم براى تحقق خواسته‌اش، مجلس عقد باشكوهى آراست. در اين مجلس،

[1626] . نجم الثاقب، صص 37 و 38؛ اعيان الشيعه، ج 6، ص 217؛ منتهى الآمال، ص 972؛ الشريعه، محلاتى، ج 4، ص 150.

[1627] . اعيان الشيعه، ج 6، ص 217.

[1628] . نرجس، تلفظ عربى نرگس است كه در زبان فارسى، گُلى است كه مى‌تواند چندين سال متوالى، گُل دهد.