را از نجف بيرون برد، نفرين مى‌كرد و مى‌گفت: «خدا نيامرزد كسى را كه اين دو سنگ را از اين بارگاه مقدس بيرون برد و اين معجزه آشكار را مخفى كرد».[54]

مرحوم صاحب جواهر در مبحث «لَعان»، اشاره كرده است كه لعان كنار اماكن مشرفه، از جمله بين ركن و مقام در مسجدالحرام، نزد قبر پيامبر (ص) در مدينه منوره و صخره بيت‌المقدس و موضع الاصبعين، بالاى سر مقدس اميرمؤمنان (ع) شديدتر مى‌شود.[55]

توصيف معمارى آستان مقدس‌

صحن و حجره‌ها

صحن آستان از سه جهت شمالى، شرقى و جنوبى، حرم مطهر امام على (ع) را احاطه كرده و مساحت آن، نزديك هشت هزار مترمربع است. گرداگرد صحن، حجره‌ها و ايوان‌ها و پشت آن، حصار بيرونى آستان مقدس قرار دارد. ارتفاع حصار 17 متر، طول دو ضلع غربى و شرقى آن 84 متر، طول ضلع شمالى آن 84 متر و ضلع جنوبى آن 75 متر است.

...

طول دو ضلع غربى و شرقى صحن 77 متر و طول دو ضلع شمالى و جنوبى آن، 72 متر است. حجره‌ها و ايوانچه‌هاى اطراف صحن، در دو طبقه ساخته شده است. تعداد ايوان‌هاى طبقه اول در هريك از دو ضلع شرقى و غربى، چهارده ايوانچه و در هريك از دو ضلع شمالى و جنوبى، سيزده ايوانچه است كه بدين ترتيب، مجموع ايوانچه‌هاى طبقه اول، 54 ايوانچه است. در طبقه اول به علت اينكه بعضى از حجره‌ها به يكديگر

[54] . ر. ك: الانوار العلوية والاسرار المرتضوية، جعفر النقدي، صص 423- 434؛ ماضى النجف وحاضرها، ج 1، ص 321. در كتاب مشهد الامام( ع)، اين داستان به‌طور خلاصه، چنين نقل شده است: مردى از خوارج، به نام مرّة بن قيس، تصميم گرفت با نبش كردن قبر شريف امام على( ع)، انتقام آبا و اجداد خود را بگيرد. هنگامى كه او با لشكر خود به حرم مطهر رسيد، دو انگشت به صورت شمشير از قبر بيرون آمد و بدن مرّة را به دو نيم كرد. دو نيمه بدن او، به دو سنگ سياه تبديل گشت و كنار جاده انداخته شد. ر. ك: مشهد الامام( ع) او مدينة النجف، ج 1، ص 188.

[55] . جواهر الكلام فى شرح شرائع الاسلام، محمد حسن النجفى( صاحب الجواهر)، ج 34، ص 62.