واقع شده و به مشهدالنُذور[1227] و قبرالنُذور[1228] معروف است. علت انتساب اين زيارتگاه به مشهدالنذور، آن است كه اهالى بغداد، نذرهايشان را به آنجا مى‌برند و حاجت‌روا مى‌گردند.[1229]

...

نسب شريف و تاريخ شهادت‌

صاحب مزار، نواده بزرگوار اميرمؤمنان على (ع)، و سيدى محدث‌[1230] و بزرگوار بود. نسب شريفش با دو واسطه، به اميرمؤمنان على (ع) مى‌رسد كه چنين است: عبيدالله ابن محمد بن عمر الاطرف بن امام على (ع).[1231]

وى مكنا به ابوالحسن‌[1232]، مادرش خديجه، دختر امام زين‌العابدين (ع)[1233] و سيدى محترم، بردبار و بخشيده بود.[1234] برخى عمر او را 57 سال‌[1235] و بعضى 63 سال‌[1236] و 67 سال‌[1237] دانسته‌اند. وفات وى در منابع متأخر، سال 150 ه. ق، ذكر شده است.[1238]

او از پدرش، از جدش امام على (ع)، از زيد بن امام على بن الحسين السجاد (ع)[1239]، از صفوان بن سليم‌[1240]، از امام محمد باقر (ع) و از امام صادق (ع) روايت نقل نموده و از

[1227] . الشجرة المباركة، ص 204.

[1228] . الفخرى، ص 179.

[1229] . نشوار المحاضرة، الشالجى، ج 5، صص 36- 38.

[1230] . لباب الانساب، ج 1، ص 36.

[1231] . تهذيب الانساب، ص 302.

[1232] . همان، ص 291؛ الانساب، سمعانى، ج 4، ص 240.

[1233] . سر السلسلة العلويه، ص 142.

[1234] . المجدي، ص 451.« و كان جواداً حليماً سيداً هو صاحب مقابر النذور ببغداد».

[1235] . همان، ص 457؛ لباب الانساب، ج 1، ص 360.

[1236] . سر السلسلة العلويه، ص 142.

[1237] . همان، ص 143.

[1238] . المجدى، ص 451.

[1239] . الجرح و التعديل، ج 5، ص 334.

[1240] . تاريخ الاسلام، ذهبى، ج 14، ص 216.